Σάββατο 18 Ιουνίου 2011

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ


 
 
Νύχτα μαύρη,πυκνή τυλίγεται παντού,γύρω σου.Μόνο μερικά αυτοκίνητα ακούς και τον ήχο του τσιγάρου σου
'Που βρίσκεσαι;'
H σιωπή μέσα σου μιλά για την σιωπή έξω.Και εκμυστηρεύεται πολλά...
Κάτι πλανιέται στο πυκνό σκοτάδι.Το μυαλό,η ψυχή σου;Ποιος ξέρει...
Μιλάς -αλλά δεν ακούγεσαι.
Σκύβεις -αλλά ποιος προσέχει;Γελάς με τον εαυτό σου.Και τι λοιπόν;Η γη συνεχίζει να γυρίζει.Κοιτάς το σκοτάδι και νιώθεις οικεία,απλά ο εαυτός σου.
Και στην οθόνη του μυαλού σου περνούν όλα μεγαλόπρεπα,όμορφα κι άσχημα.
Χαμογελάς.
Το ταξίδι μεγάλο,αλλά αξίζει η διαδρομή.
Για όσα κι αν φέρει.
Για όσα κι αν εξαφανίσει.