Τρίτη 19 Ιουνίου 2012












To να προσπαθείς να δαμάσεις το μυαλό  είναι ανελέητο κυνηγητό με τον εαυτό σου  σε  απόκρημνα μονοπάτια που έχουν θέα τη θάλασσα.
Η ψυχή δαμάζεται;...


Aυτό λέω κι εγώ.

2 σχόλια:

Νimertis είπε...

ίσως λοιπόν φίλη μου lefti, αντί να δαμάσει κάποιος το μυαλό -έθεσες το μάταιο της προσπάθειας άλλωστε - να μπορεί να του επιτρέψει, απλά, να εργάζεται και να το παρατηρεί... ταυτόχρονα και σε... συνωμοτικό επίπεδο να ασχολείται με τη φωνή και τις ανάγκες της ψυχής -ό,τι εννοεί ο καθένας μ'αυτή τη λέξη-... ο νους δεν θέλει να ηττάται, φλυαρεί ασταμάτητα και έχει δεσποτικό 'χαρακτήρα'... η μελωδία της ψυχής μοιάζει με τη μουσική της άρπας... μπορεί να σε υπνωτίσει αλλά μπορεί και να σε διατρήσει ως τα έγκατά σου...

μάλλον εγώ ήμουν αυτός που φλυάρησε τώρα... σε καλησπερίζω...

Eleftheria είπε...

Φιλε Nimerti δεν φλυάρησες καθόλου,πολύ σωστά το έθεσες...αυτά σκεφτόμουν...πριν καταλήξω σε αυτό που έγραψα :)
Kαλή σου μέρα...