Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012








you

can't

erase

feelings   ( part 2 )
                                                                   


                                                                                

-Μπορούμε να σβήσουμε αυτό εκεί....όχι...δε μου αρέσει εκεί, θα το ζωγραφίσω  εδώ.
 Μαμααα; Nα σε ρωτήσω κάτι;
-Nαι ομορφιά μου, ότι θες.
-Σήμερα στο σχολείο μάθαμε το σου το κεφαλαίο και το σου το μικρό.
.................................................................................................................
-Έμαθα να γράφω και τη σβήστρα ( πλατύ χαμόγελο ) το βου όμως μας το έγραψε η κυρία γιατί δεν     γίνεται να κάνουμε δύο καινούργιες  φωνούλες μαζί είπε.
-Ναι...;
-Η Άννα θύμωσε που μου είπε μπράβο η κυρία και μου είπε πως θα με σβήσει με τη σβήστρα της.
-Καμμιά φορά τα παιδιά θυμώνουν και λένε πράγματα που δεν τα εννοούν..( Χαμογέλασα ) Και τι   απάντησες;
-Πως δεν γίνεται, σβήνει μόνο μολύβια...
-Καλά είπες...και;;;
-Θύμωσε περισσότερο και είπε πως αυτά που λέω είναι ψέματα! Η σβήστρα,  μπορεί να σβήσει   εικόνες από το μυαλό;
-( Κοιτώ όσο πιο ήρεμα μπορώ )  Όχι ψυχή μου...δε μπορεί.
-Δε θέλω να ξεχάσω και φοβάμαι........... μη ξεχάσω.......... κάποια μέρα.
-Έλα δω αγάπη μου...έλα να σε κάνω μια μεγάλη αγκαλιά  και να σου πω μια ιστορία... Δεν θα ξεχάσεις ποτέ  γιατί τα έχεις όλα εδώ μέσα, στη καρδιά σου
















11 σχόλια:

ola de palabras... είπε...

Χμ... Κάποιες φορές θα ήταν πολύ εξυπηρετικό να μπορούσαμε να σβήσουμε μνήμες, καταστάσεις ή ακόμα και γεγονότα με την σβήστρα...
Καλό βράδυ Λέφτι

Ανώνυμος είπε...

Μακάρι να ήταν τόσο απλό και με μία σβήστρα να σβήναμε πολλά...
Αν όμως κάτι δεν θέλουμε να το ξεχάσουμε,δεν θα ξεχαστεί ακριβώς για αυτό που είπες...γιατί είναι στην καρδιά..
Καλησπέρες :)

Eleftheria είπε...

Xμ...πολύ παλιά( την εποχή των δεινοσαύρων ) αυτό το έλεγα wishful thinking. Κάποτε το έλεγα κι εγώ...
Πλέον δεν θέλω να σβήσω τίποτα, γιατί όλααα αυτά ( almost...) με έκαναν αυτό που είμαι τώρα. :)
Να έχεις μια όμορφη μέρα Αθηνά!

Eleftheria είπε...

Έτσι...έτσι...η( ανιδιοτελής )αγάπη δεν χάνεται, δεν σβήνεται,δεν σβήνει, είναι... άχρονη κι όλη αυτή η ενέργεια μας περιβάλει με τον έναν ή άλλο τρόπο ( άρχισα τα ακαταλαβίστικα πάλι...;;)
Πολλές καλημέρες "παλιοκόριτσο"...:)

Ange Alexiou είπε...

Η σβήστρα μπορεί να μη σβήνει τα πάντα αλλά το μαγικό κουμπάκι του delete;
:))

Κατερίνα είπε...

Lefti μου τι να πω άλλο από το ότι σε έχω μέσα στην καρδιά μου και σε θαυμάζω για τη δύναμή σου και τη σκέψη σου

Eleftheria είπε...

Χμμ...χαμογελώ γιατί ανοίγεις κι άλλο θέμα φίλη μου misoagnosti και θα απαντήσω ειλικρινέστατα.
To...delete το έχω χρησιμοποιήσει τα τελευταία τρία χρόνια κι ένοιωσα πολύ ανάλαφρη μετά. Είναι αυτό το συναίσθημα του : everything in is right place...
Aκόμη κι αν αυτό σήμαινε απώλεια 25ετούς φιλίας ( έτσι τη θεωρούσα με το μυαλό μου ).Όχι γιατί είμαι εγωίστρια - στις Φιλίες δεν χωρούν εγωισμοί,ιδιοτέλειες και ευτελή συναισθήματα - όταν βλέπω όμως να θίγεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και απλές αλλά ουσιαστικές αξίες να μην είναι σεβαστές ( πλέον ) από άτομα που σε "ξέρουν" χρόνια, κι έχεις φάει ψωμί κι αλάτι μαζί τους ....ω ναι...το delete είναι ένα μαγικό κουμπάκι! :))
Kαλό απόγευμα να έχεις.

Eleftheria είπε...

Δεν ξέρω αν είμαι άξια θαυσμασμού, δεν ξέρω πολλά.Ακόμη μαθαίνω και θα μαθαίνω...Απλά από μικρή ηλικία έμαθα να αγωνίζομαι...να προσπαθώ και να μην το βάζω κάτω...( μάλλον γονιδιακό είναι το θέμα, όσο το αναλύω με τα χρόνια...).Όλοι έχουμε τα πάνω μας και τα κάτω μας αλλά η ζωή είναι όμορφη, no matter what...
Kαι γενικότερα με καλύπτει πολύ το :Do what you can, with what you have, where you are - τώρα ποιος το είπε δεν θυμάμαι..
Καλό απόγευμα να έχεις Κατερίνα μου :)

Άιναφετς είπε...

Αυτοί οι παιδικοί διάλογοι με τρελαίνουν... τελευταία μου αρέσει να κάθομαι και να κουβεντιάζω με τον Αλέξανδρο που είναι 5 και κάτι...προχθές ξαφνικά μου είπε: "Η καρδιά μου είναι μικρή γιατί είμαι μικρός, γι αυτό και χωράει μόνο τους γονείς του και σένα, μαμή (έτσι με φωνάζει)όταν θα μεγαλώσει θα χωράει και άλλους...ίσως". Αυτό το "ίσως" με τρέλανε!
Είναι όντος απίστευτο πως τα παιδιά λειτουργούν με τη καρδιά και αργότερα αυτό σβήνει ή μάλλον μαζεύεται και μπαίνει η λογική.
Να το χαίρεσαι το κοριτσάκι σου, στο έχω μάλλον ξαναπεί, είναι και αυτό από τα παιδιά που δεν έχουν ξεχάσει...

Eleftheria είπε...

Kαλημέρα Μαγισσούλα...ναι έτσι είναι, έτσι όπως τα λες... :)
Μου αρέσει πολύ να κουβεντιάζω μαζί του ( αγόρι )...τα παιδιά είναι αυτό που λέω ατόφιο πολύτιμο ακατέργαστο υλικό...σε ευχαριστώ πολύ :) Άργησα να απαντήσω μια και το πι σι μου...ήταν...out of order... για αρκετες μέρες...( και αν και υποτίθεται το έφτιαξα, ακόμη κάνει τα δικά του...)
Να έχεις μια όμορφη μέρα!

Eleftheria είπε...

Photo by : Unknown artist