Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013

 μονόλογος  τρελού

                                                                                           

Το μυαλό  έχει αρχίσει να λειτουργεί σαν χαλασμένο ηλεκτρονικό  ρολόι
 


Γιατί;


Δεν θα έπρεπε να  ρωτάς

 
 
Άσε το μετά. 
Τώρα . 
Στο τώρα είμαι,  είμαστε
Μετά μπορεί να μην ...





Eίναι φορές που  ...αλλα με πιάνει το πείσμα...  και συνεχίζω. Δεν μπορώ να πάψω να ελπίζω
Κι αναρωτιέμαι τόσα

Κι εσύ δεν με διευκολύνεις
 

 
 Οf all the people  You




Τόσες ερωτήσεις
Κι απάντηση δεν παίρνω


 


Τι θέλεις από μένα;




Εσένα                                                                                                               
Όλα                                                                                                                  
Τα πάντα 

Τη ζωή μας πίσω 
Tα όνειρα που κάναμε
Μπορώ να τα έχω;




Συγνώμη...

Δεν...

.....................................................................................................................................



Έχω σκάψει  την περιοχή  γύρω από τα δύο μακρόστενα τραπεζάκια, ( εκείνα που με τόσο ενθουσιασμό είχες αγοράσει πριν χρόνια ),  ίσα με δέκα μέτρα βάθος.

Η ώρα είναι  5 το πρωί.
Κοιμάσαι
Δεν σταμάτησε να βρέχει  λεπτό.





Απάντησα                                                                                                                             
Αλλά δεν ζητώ τίποτα.
Πλέον

                                                                 



Είπα πολλά, πόσα από αυτά
κράτησες;


and silence fell












Δεν υπάρχουν σχόλια: