Σάββατο 29 Ιουνίου 2013





















Ω  μουσική
Στα  βάθη  σου
Αφήνουμε  τις  καρδιές 
Και  τις  ψυχές  μας
Εσύ  μας  δίδαξες
Να  βλέπουμε  με  τ' αφτιά  μας
Και  ν' ακούμε  με  τις  καρδιές  μας.

Χ.Γκιμπράν






 

















Every wall is a door










Τρίτη 25 Ιουνίου 2013


















Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.
Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει. Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν. Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;

Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε. Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά μου.

Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι’ αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους"




Antonio Gramsci

 

 

Κυριακή 23 Ιουνίου 2013































Όταν το φεγγάρι ανατέλλει
οι καμπάνες χάνονται
και εμφανίζονται
αδιαπέραστα μονοπάτια.
Όταν το φεγγάρι ανατέλλει
η θάλασσα σκεπάζει τη γη
κι η καρδιά νιώθει
σαν ένα νησί στην απεραντοσύνη.
Κανείς δεν τρώει πορτοκάλια
στην πανσέληνο.
Πρέπει μόνο

κρύα πράσινα φρούτα.
Όταν το φεγγάρι ανατέλλει
με εκατό ίδια πρόσωπα
τα ασημένια νομίσματα
κλαίνε στην τσέπη


  ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ
Ποιητική Απόδοση : Λευτέρης Παπαδόπουλος










υγ
οι φωτο είναι από τις παλιές καλές εποχές που η φωτογραφική μου ζούσε και βασίλευε







Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013















Summer Solstice
  






The June solstice is known as the summer solstice in the northern hemisphere and the winter solstice the southern hemisphere. The date varies between June 20 and June 22, depending on the year.

The June solstice occurs when the sun is at its furthest point from the equator – it reaches its northernmost point and the Earth’s North Pole tilts directly towards the sun, at about 23.5 degrees. It is also known as the northern solstice because it occurs when the sun is directly over the Tropic of Cancer in the northern hemisphere. If the Earth's rotation was at right angles to the plane of its orbit around the sun, there would be no solstice days and no seasons.
The June solstice day has the longest hours of daylight for those living north of the equator. Those living or travelling to the north of the Arctic Circle are able to see the “midnight sun”, where the sun remains visible throughout the night, while those living or travelling south of the Antarctic Circle will not see sun during this time of the year. For those living near the equator, the sun does not shift up and down in the sky as much compared with other geographical locations away from the equator during this time of the year. This means that the length of day temperature does not vary as much.
The June solstice marks the first day of the summer season in the northern hemisphere. The word solstice is from the Latin word “solstitium”, meaning “sun-stopping”, because the point at which the sun appears to rise and set stops and reverses direction after this day. On this day, the sun does not rise precisely in the east, but rises to the north of east and sets to the north of west allowing it to be in the sky for a longer period of time. In the southern hemisphere, the June solstice is known as the shortest day of the year. It is when the sun has reached its furthest point from the equator and marks the first day of winter.












Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013





















To ανίκητο θεριό κύκλους κάνει
Του ουράνιου τόξου 
Το χαμόγελο
Σε κοιτά
και
χάνεται
στον 
Λαβύρινθο της σκέψης
Το ανίκητο θεριό κύκλους κάνει
Παραμονεύει
και 
χάνεται
στα
Σοκάκια της Ψυχής
μα
Οι πόρτες κλειστές
Θυμώνει
Αστράφτει
Βροντάει
αλλά
δεν μπορεί να μπει
Το θεριό κύκλους κάνει
και 
χάνεται
Άπραγο
μέσα στην ομίχλη
που ξεκινά
σιγά σιγά
 τώρα που βραδιάζει







  



 



             


























Ήταν μια ωραία καταστροφή...




*******

















Michel Polnareff - voyages (1971) 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Χρόνια Πολλά..


 



 

 

 

Τρίτη 18 Ιουνίου 2013
















Ας πιούμε ξανά για όλα όσα χάνονται και βρίσκονται: την ελευθερία, τις αλυσίδες, τη χαρά κι αυτή την κρυμμένη τρυφερότητα που μας σπρώχνει να ψάχνουμε σε ολόκληρη τη γη 






Μιγκέλ Ερνάντεθ, 1910-1942





























Ένας άνθρωπος παίρνει το δρόμο της γνώσης όπως ακριβώς πηγαίνει και στον πόλεμο: με πλήρη συνείδηση, γεμάτος φόβο, σεβασμό, και απόλυτη αυτοπεποίθηση. Το να βαδίζεις προς τη γνώση ή να πηγαίνεις στον πόλεμο με οποιονδήποτε άλλο τρόπο είναι σφάλμα, και όποιος το κάνει μετανιώνει για το δρόμο που ακολούθησε.








Κάρλος  Καστανέντα






















Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Shake, Shiver and Moan...

     Shake, Shiver and Moan...

            Shake, Shiver and Moan...
















Είδα το παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα νέο.
Σερνόταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί και βρομούσε νέες μυρωδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε πριν ξαναμυρίσει.






Μπέρτολτ Μπρεχτ

 

 

 

υγ 

    Κάθε νότα αφήνει στον

    καθένα μας από μιά ανάμνηση,

    αλλά ολόκληρη η μελωδία λέει 

    μια ιστορία.

 


     


                                                                                                       

22-20s

 

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013











Εγκώμιο στη Διαλεκτική





Το άδικο προχωράει σήμερα με βήμα όλο σιγουριά.
Οι καταπιεστές προετοιμάζονται για δεκάδες χιλιάδες χρόνια.
Η βία εξασφαλίζει : Όπως ακριβώς είναι, έτσι θα μείνει.
Καμία φωνή δεν αντηχεί έξω από τη φωνή των κυριάρχων
Και στις αγορές λέει η εκμετάλλευση αδιάντροπα : Τώρα εγώ πρώτη ξεκινάω.
Μα και απ' τους καταπιεσμένους λένε πολλοί τώρα:
Αυτό που θέλουμε, ποτέ δεν πρόκειται να γίνει

Όποιος ακόμα ζει, δε λέει : Ποτέ!
Το σίγουρο δεν είναι σίγουρο.
Όταν πουν ό,τι είχανε να πούνε οι κυρίαρχοι να πούνε
Θα μιλήσουνε οι κυριαρχούμενοι.
Ποιος τολμάει να πει : Ποτέ;
Ποιος φταίει σαν η καταπίεση παραμένει; Εμείς.
Ποιος θα φταίει σαν η καταπίεση συντριβεί; Εμείς πάλι.
Όποιος γονατισμένος είναι, όρθιος να σηκωθεί!
Όποιος χαμένος είναι, να παλέψει:
Όποιος την κατάσταση του έχει αναγνωρίσει, πώς να εμποδιστεί;
Γιατί οι νικημένοι του σήμερα είναι οι νικητές του αύριο
Και το Ποτέ γίνεται : Σήμερα ακόμα!







Μπέρτολτ Μπρέχτ