...
Τον εαυτό τον γνωρίζεις παρακολουθώντας τον στις σχέσεις σου με τους άλλους,με τους φίλους σου,με τους συναδέλφους σου,με τους καθηγητές σου και με όλους τους ανθρώπους γύρω σου.
Τον γνωρίζεις όταν παρατηρείς τους τρόπους και των άλλων,τις χειρονομίες τους,πώς ντύνονται,τον τρόπο που μιλάνε,την περιφρόνηση ή την κολακεία που σου δείχνουν και τη δική σου αντίδραση σ’ αυτά.
Τον εαυτό σου τον γνωρίζεις όταν παρατηρείς τα πάντα μέσα σου και γύρω σου και βλέπεις σ’ αυτά εσένα σαν να βλέπεις το πρόσωπό σου στον καθρέφτη.
Όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη βλέπεις τον εαυτό σου όπως είναι,έτσι δεν είναι; Μπορεί να ήθελες να είχε διαφορετικό σχήμα το κεφάλι σου,με λίγο πιο πολλά μαλλιά,και το πρόσωπό σου να ήταν λιγότερο άσχημο αλλά το γεγονός είναι εκεί κι αντανακλάται καθαρά μπροστά σου στον καθρέφτη και δεν μπορείς να το παραβλέψεις και να πεις “Τί ωραίος που είμαι!”.
Τώρα: αν μπορείς να κοιταχτείς στον καθρέφτη των σχέσεων,ακριβώς όπως κοιτάζεσαι σ’ έναν κοινό καθρέφτη,τότε δεν σταματάς ποτέ να γνωρίζεις τον εαυτό σου.
Είναι σαν να βουτάς σ’ έναν ωκεανό που δεν έχει βυθό ούτε ακτή.Οι περισσότεροι από μας θέλουν να μπορέσουν να πουν “Γνώρισα τον εαυτό μου και είμαι ευτυχισμένος” αλλά δεν είναι καθόλου έτσι.
Αν μπορείς να κοιτάς τον εαυτό σου χωρίς να καταδικάζεις ό,τι βλέπεις,χωρίς να τον επαινείς, χωρίς να τον συγκρίνεις με κάποιον άλλο,χωρίς να εύχεσαι να είχες πιο όμορφο πρόσωπο ή να ήσουν πιο ενάρετος,πιο έξυπνος ή πιο καλός.
Αν μπορείς να παρατηρείς εκείνο που είσαι και να προχωράς με αυτό,τότε θα ανακαλύψεις ότι είναι δυνατό να πας ατέλειωτα μακριά.
Τότε δεν υπάρχει τέλος σε αυτό το ταξίδι,και εδώ βρίσκονται το μυστήριο και η ομορφιά του.

Κρισναμούρτι
“Η αίσθηση της ευτυχίας”
εκδ.καστανιώτη
 μεταφρ.Ν.Πιλάβιος