Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014




Μια αλλιώτικη ιστορία...




Κάποτε, σε μια εποχή
διαφορετική από τη δική μας
πριν ο κόσμος καταλήξει
να πάρει τη μορφή με την οποία
τον γνωρίζουμε σήμερα,
γεννήθηκε σε μια οικογένεια ένα
πολύ πολύ μικρό μωρό με ένα
πολύ πολύ μεγάλο κεφάλι.


Όσο μεγάλωνε έβλεπε τον
κόσμο γύρω του να τον κοιτάζει
παράξενα.Οι άνθρωποι στο
δρόμο παρατηρούσαν με
περιέργεια και τρόμο το
δυσανάλογα μεγάλο κεφάλι του
και απέστρεφαν το βλέμμα.


Τα παιδιά στο σχολείο δεν
έπαιζαν μαζί του και τον
κορόιδευαν κάθε φορά που
περνούσε από μπροστά τους.
Μόνο κάνα δυο παράξενα παιδιά
του μιλούσαν, ωστόσο δεν τον 
έκαναν παρέα.


Υπήρχαν κι μερικά άλλα παιδιά
στο σχολείο ίδια με αυτόν, όμως
αυτά είχαν σκεπασμένα με
μαντήλια τα μεγάλα τους
κεφάλια, είχαν αρκετούς φίλους.
...
κι όσο φορούσαν εκείνα τα
μαντήλια κανένας δεν τους μιλούσε υποτιμητικά...


Κάποια στιγμή ο μικρός μας
φίλος δεν άντεξε. Πήγε μια
βόλτα προς αυτό που οι
άνθρωποι ονόμαζαν τότε
παραλία αποφασισμένος να 
απαλλάξει μια για πάντα τον
κόσμο από την τόσο αλλόκοτη 
μορφή του.


Η παραλία εκείνα τα χρόνια
είχε χρώμα καφέ και κάθε κύμα
έσκαγε σε μια ακτή φτιαγμένη
από μπετόν.


Ο Κεφαλάκης αφού κοίταξε 
τον κόσμο για μια τελευταία φορά,
πήρε μια βαθιά ανάσα,
βούτηξε και...


μας άφησε για πάντα.

 
Τότε η θάλασσα άλλαξε
αμέσως χρώμα, έγινε μπλε,
γαλάζια και πράσινη κι ο τόπος
γύρω ομόρφυνε πραγματικά.


Όλοι οι άνθρωποι τότε, μικροί
μεγάλοι, έτρεξαν να δουν τι
συνέβει και έλαμψε ο κόσμος
τόσο ξαφνικά.


Δεν άργησαν να καταλάβουν
πως ο Κεφαλάκης ευθύνονταν για
το αναπάντεχο εκείνο θαύμα κι
έμειναν θλιμμένοι, να κοιτούν τη 
θάλασσα, όχι όμως πραγματικά
μετανοιωμένοι για τον τρόπο
που του είχαν φερθεί.


Όταν πια είχαν φύγει όλοι,
πλησίασε η μητέρα του, στάθηκε
μπροστά στη θάλασσα και ψιθύρισε
Ξερό μου κεφαλάκι, κουτέ μικρέ
μου γιε, δεν κατάλαβες ποτέ  πως
οι άνθρωποι με τα μεγάλα κεφάλια
είναι οι άνθρωποι με τα μεγάλα όνειρα.
Αφού του είπε αυτό διαλύθηκε σε χίλια
κομμάτια σκόνης καλύπτοντας
όλη την ακτή.


Κι έμεινε πάντα εκεί να δέχεται
κάθε κύμα που σκάει και να
κρατάει συντροφιά στα μεγάλα 
κεφάλια που προσπαθούν να
ονειρευτούν κάθε φορά που
κοιτάνε το μπλε, το γαλάζιο,το πράσινο.

















Η ιστορία του μικρού Κεφαλάκη,
έγινε βιβλιαράκι έτσι ώστε κάθε φορά 
που το διαβάζεις  Α. να θυμάσαι
ότι τίποτα δεν μπορεί να
σταματήσει τα όνειρά σου
Αθήνα
18 / 12 /07
Μαρία Κ.