Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014




Μια αλλιώτικη ιστορία...




Κάποτε, σε μια εποχή
διαφορετική από τη δική μας
πριν ο κόσμος καταλήξει
να πάρει τη μορφή με την οποία
τον γνωρίζουμε σήμερα,
γεννήθηκε σε μια οικογένεια ένα
πολύ πολύ μικρό μωρό με ένα
πολύ πολύ μεγάλο κεφάλι.


Όσο μεγάλωνε έβλεπε τον
κόσμο γύρω του να τον κοιτάζει
παράξενα.Οι άνθρωποι στο
δρόμο παρατηρούσαν με
περιέργεια και τρόμο το
δυσανάλογα μεγάλο κεφάλι του
και απέστρεφαν το βλέμμα.


Τα παιδιά στο σχολείο δεν
έπαιζαν μαζί του και τον
κορόιδευαν κάθε φορά που
περνούσε από μπροστά τους.
Μόνο κάνα δυο παράξενα παιδιά
του μιλούσαν, ωστόσο δεν τον 
έκαναν παρέα.


Υπήρχαν κι μερικά άλλα παιδιά
στο σχολείο ίδια με αυτόν, όμως
αυτά είχαν σκεπασμένα με
μαντήλια τα μεγάλα τους
κεφάλια, είχαν αρκετούς φίλους.
...
κι όσο φορούσαν εκείνα τα
μαντήλια κανένας δεν τους μιλούσε υποτιμητικά...


Κάποια στιγμή ο μικρός μας
φίλος δεν άντεξε. Πήγε μια
βόλτα προς αυτό που οι
άνθρωποι ονόμαζαν τότε
παραλία αποφασισμένος να 
απαλλάξει μια για πάντα τον
κόσμο από την τόσο αλλόκοτη 
μορφή του.


Η παραλία εκείνα τα χρόνια
είχε χρώμα καφέ και κάθε κύμα
έσκαγε σε μια ακτή φτιαγμένη
από μπετόν.


Ο Κεφαλάκης αφού κοίταξε 
τον κόσμο για μια τελευταία φορά,
πήρε μια βαθιά ανάσα,
βούτηξε και...


μας άφησε για πάντα.

 
Τότε η θάλασσα άλλαξε
αμέσως χρώμα, έγινε μπλε,
γαλάζια και πράσινη κι ο τόπος
γύρω ομόρφυνε πραγματικά.


Όλοι οι άνθρωποι τότε, μικροί
μεγάλοι, έτρεξαν να δουν τι
συνέβει και έλαμψε ο κόσμος
τόσο ξαφνικά.


Δεν άργησαν να καταλάβουν
πως ο Κεφαλάκης ευθύνονταν για
το αναπάντεχο εκείνο θαύμα κι
έμειναν θλιμμένοι, να κοιτούν τη 
θάλασσα, όχι όμως πραγματικά
μετανοιωμένοι για τον τρόπο
που του είχαν φερθεί.


Όταν πια είχαν φύγει όλοι,
πλησίασε η μητέρα του, στάθηκε
μπροστά στη θάλασσα και ψιθύρισε
Ξερό μου κεφαλάκι, κουτέ μικρέ
μου γιε, δεν κατάλαβες ποτέ  πως
οι άνθρωποι με τα μεγάλα κεφάλια
είναι οι άνθρωποι με τα μεγάλα όνειρα.
Αφού του είπε αυτό διαλύθηκε σε χίλια
κομμάτια σκόνης καλύπτοντας
όλη την ακτή.


Κι έμεινε πάντα εκεί να δέχεται
κάθε κύμα που σκάει και να
κρατάει συντροφιά στα μεγάλα 
κεφάλια που προσπαθούν να
ονειρευτούν κάθε φορά που
κοιτάνε το μπλε, το γαλάζιο,το πράσινο.

















Η ιστορία του μικρού Κεφαλάκη,
έγινε βιβλιαράκι έτσι ώστε κάθε φορά 
που το διαβάζεις  Α. να θυμάσαι
ότι τίποτα δεν μπορεί να
σταματήσει τα όνειρά σου
Αθήνα
18 / 12 /07
Μαρία Κ.






14 σχόλια:

Loustrakos είπε...

Το κάνεις επίτηδες χαχαχαχα

Φιλιάαααααααααααααααααα

Eleftheria είπε...

Μoi?Je ne comprends pas :p

Tα φιλιά μου στην οικογένεια :)))

Ιωάννης είπε...

Και ξαφνικά ενα απο τα χιλιάδες κομμάτια σκόνης άρχισε να μεγαλώνει ..και να μεγαλώνει ..και να μεγαλώνει ...ώσπου τελικα μεταμορφώθηκε σε ενα πολυ μεγάλο κεφάλι που άρχισε να ψάχνει το χαμένο σώμα του .......και τελικα το βρήκε

fool είπε...

Πόσο όμορφο και πόσο τζαμάτη η κομματάρα που επέλεξες :)

Eleftheria είπε...

Xμ...λες ε;
Tην καλησπέρα μου Thief :)))

Eleftheria είπε...

Aγαπημένο το τραγούδι πολύ, fool.
Η ιστορία γράφτηκε με αγάπη από την Μαρία με αφορμή τον ερχομό του τζιτζιφρίγκου, εικονογραφήθηκε από την φίλη της Δανάη, βιβλιοδετήθηκε και σε ένα από τα ταξίδια της εδώ του το χάρισε με σκοπό να το διαβάσει μεγαλώνοντας..
Όμορφο ΣΚ να έχετε :)))

Άιναφετς είπε...

Είχαμε ένα όμορφα, βροχερό και κρύο Σ/Κ, πάμε τώρα γι άλλα, ίσως... Είναι απ' αυτές τις ιστορίες που δεν ξέρεις αν πρέπει να χαρείς ή να λυπηθείς...

Αφιλάκια πάντως! :)

airis είπε...

Πραγματικά δεν ξέρω αν εντυπωσιάστηκα από την αλληγορία πιότερο ή τη μουσική επιλογή σου που τα σπάει!

Τα φιλιά μου Lefti!

agriomeli είπε...

Λιγη περισσοτερη δυναμη χρειαζοταν
και ολοι θα γινομασταν καλυτεροι
μεσω του Κεφαλακη.
Ομως...μειναμε πισω
και δεν γιναμε ουτε γαλαζιοι
ουτε καθαριοι...ουτε καν
ονειροπολοι.

Τα φιλια μου στη μουσουδιτσα σου,lefti μου

Eleftheria είπε...

Mαγισσούλα μου κι εδώ έπεσε η θερμοκρασία...αλλά η ηλιοφάνεια καλά κρατεί..Φέτος διάβασα την ιστορία στον γιο μου και οι συζητήσεις που ξεκίνησαν ποικίλες και πολύ ενδιαφέρουσες!
Καλημέρα και καλό μήνα :)))
AΦιλιά πολλά

Eleftheria είπε...

Αiris μου καλημέρα.
Η φίλη που την έγραψε γράφει πανέμορφα θεωρώ,αν και δεν εξασκεί πλέον το σπόρ.. το δε τραγούδι το ξέθαψα από το χρονοντούλαπο καθώς τατκτοποιούσα και έπεσα πάνω σε μια
κασσέτα..ναι μην γελάς..κασσέτα και έφαγα όμορφη φλασιά..
Όμοφρο μήνα να έχουμε :)))
Πολλά φιλιά

Eleftheria είπε...

Λίγη περισσότερη δύναμη χρειάζεται, ναι..και την έχουμε :)))
Eξαρτάται από το τι θεωρούμε σημαντικό στη ζωή..και πως θέλουμε να πορευόμαστε.
Απλά τα πράγματα..
Να μου είσαι καλά
Πολλά φιλιά και καλό μήνα agriomeli μου :)))

Ανώνυμος είπε...

Καταπληκτική η ιστορία του Κεφαλάκη.
Καλή εβδομάδα!

Eleftheria είπε...

Kαλή εβδομάδα περήφανη μανιάτισσα και καλό φθινόπωρο να έχουμε :))) Eύχομαι να είσαι καλά.