*******

This Mortal Coil  -  Song To The Siren  -  Cocteau Twins

Οne song, one long story never to be heard by human lips 

Καλή  Χρονιά       

 

There is a way that nature speaks, that land speaks.Most of the time we are simply not patient enough, quiet enough to pay attention to the story.

~Author  Unknown

*******

Ibrahim  Maalouf - Beirut

One song, one story

*******

Kreeps - Bloody Holly

One song, one story

Photo by Francis Mortimer

I have always believed, and i still believe, that whatever
good or bad fortune may come our way
we can always give it meaning and transform it into something of value

Hermann Hesse

Στην ενενηκοστή έβδομη μέρα σταμάτησα. 
Να μετρώ. 
Η πραγματικότητα ήταν μπροστά μου. 
Ολοζώντανη.
Τα μάτια έβλεπαν αυτό που το μυαλό δεν δέχονταν.
Έμεινα να κοιτάζω το ημερολόγιο και το ψυγείο.
Αυτά που ήδη είχαν γίνει, κυκλωμένες ημερονηνίες κι αυτά που δεν. 
Φωτογραφίες, μαζεμένα χαμόγελα, εισιτήρια συναυλιών, μαγνητάκια από διάφορα μέρη, σημειώσεις.
Συντονίσου! Σταμάτα τώρα! Έλεγε η εσωτερική φωνή
Να τις βγάλεις σιγά σιγά ακούγονταν διακριτικά φωνές από το βάθος κήπου με πολύ ανησυχία και αγάπη.
Ύστερα ήρθαν οι παιδικές ζωγραφιές άλλες περίεργες, μουντές,πολύχρωμες αργότερα.
Και στο ενδιάμεσο τα δύο τμήματα του εγκεφάλου σε προσπάθεια συνεννόησης.
Να είσαι ξύπνιος να βλέπεις ζωντανούς εφιάλτες να προκύπτουν νέα στοιχεία και να μπορείς να λειτουργείς παραλλήλως.

Ένταση, πόνος, μούδιασμα. Έμαθα πολλά σε αυτά τα τεσσερισήμισι χρόνια.
Και συνεχίζω.
Oι φίλοι του άφαντοι. Όλοι, εκτός από έναν. Τα αδέρφια του επίσης.
Κι όμως σε δύσκολες φάσεις της ζωή τους ήταν εκεί. Παρών. Με όλη την σημασία της λέξης.
Οι δικοί μου εδώ,λίγοι μα καλοί.Παγωμένοι από τα γεγονότα μα εδώ. 
Και τα ξαδέρφια  μου επίσης.
"Δεν σου τό 'χα να είσαι τόσο παλικάρι" μου εκμηστηρεύτηκε ο Σπ. φέτος, απόγευμα Αυγούστου στον κήπο τους, πίνοντας καφέ και χαζεύοντας τα παιδιά μας να παίζουν.
"Γονίδια και όχι μόνο..για μένα δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Είναι φορές που κολλάω, αλλά άνθρωπος είμαι. Πόσα να.. Δεδομένων των καταστάσεων. Και συνεχίζω να πιστεύω πως η ζωή είναι όμορφη ".
  
''Μαμά πότε θα στολίσουμε το δέντρο, το σπίτι;;;;"
''Μέσα σε αυτήν την εβδομάδα αγάπη μου.Κάνε λίγη υπομονή.."
"Θα φτιάξουμε και μελομακάρονα, πες ναι, πες ναι!"
''Εννοείται, αλλα θα μου υποσχεθείς πως δεν θα τα τρως πέντε, πέντε."
"Και Χριστουγεννιάτικα κουλουράκια;"
Δύσκολη περίοδος τα Χριστούγεννα. Τα τελευταία όμορφα που θυμάμαι ήταν το 2009 προς 2010.
Λες και όλο το σύμπαν είχε συνωμοτήσει.
"Θα με αφήσεις να σε βοηθήσω;;;Eγώ θα κάνω τα δικά μου σχέδια όμως!"
"Θα κάνεις ότι σχέδια τραβάει η ψυχή σου!!!"
Ψυχή.. 
Λέξη τεσσάρων γραμμάτων. 
Bάρους, ανυπολόγιστης αξίας 
 

“A philosopher once asked, 

"Are we human because we gaze at the stars, or do we gaze at them because we are human?"

 Pointless, really..."Do the stars gaze back?" Now that's a question.”

  Neil Gaiman
Stardust 

Photo by

Thomas Zimmer

Altitude by  Hengki Koentjoro

We are all wanderers of this earth. Our hearts are full of wonder, and our souls are deep with dreams

                                                                                                                                     -Gypsy proverb 

The road not taken






Two roads diverged in a yellow wood,
And sorry I could not travel both
And be one traveler, long I stood
And looked down one as far as I could
To where it bent in the undergrowth;
 


Then took the other, as just as fair,
And having perhaps the better claim
Because it was grassy and wanted wear,
Though as for that the passing there
Had worn them really about the same,



And both that morning equally lay
In leaves no step had trodden black.
Oh, I kept the first for another day!
Yet knowing how way leads on to way
I doubted if I should ever come back.



I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I,
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.

 Robert Frost

Μια αλλιώτικη ιστορία...

Κάποτε, σε μια εποχή
διαφορετική από τη δική μας
πριν ο κόσμος καταλήξει
να πάρει τη μορφή με την οποία
τον γνωρίζουμε σήμερα,
γεννήθηκε σε μια οικογένεια ένα
πολύ πολύ μικρό μωρό με ένα
πολύ πολύ μεγάλο κεφάλι.


Όσο μεγάλωνε έβλεπε τον
κόσμο γύρω του να τον κοιτάζει
παράξενα.Οι άνθρωποι στο
δρόμο παρατηρούσαν με
περιέργεια και τρόμο το
δυσανάλογα μεγάλο κεφάλι του
και απέστρεφαν το βλέμμα.


Τα παιδιά στο σχολείο δεν
έπαιζαν μαζί του και τον
κορόιδευαν κάθε φορά που
περνούσε από μπροστά τους.
Μόνο κάνα δυο παράξενα παιδιά
του μιλούσαν, ωστόσο δεν τον 
έκαναν παρέα.


Υπήρχαν κι μερικά άλλα παιδιά
στο σχολείο ίδια με αυτόν, όμως
αυτά είχαν σκεπασμένα με
μαντήλια τα μεγάλα τους
κεφάλια, είχαν αρκετούς φίλους.
...
κι όσο φορούσαν εκείνα τα
μαντήλια κανένας δεν τους μιλούσε υποτιμητικά...


Κάποια στιγμή ο μικρός μας
φίλος δεν άντεξε. Πήγε μια
βόλτα προς αυτό που οι
άνθρωποι ονόμαζαν τότε
παραλία αποφασισμένος να 
απαλλάξει μια για πάντα τον
κόσμο από την τόσο αλλόκοτη 
μορφή του.


Η παραλία εκείνα τα χρόνια
είχε χρώμα καφέ και κάθε κύμα
έσκαγε σε μια ακτή φτιαγμένη
από μπετόν.


Ο Κεφαλάκης αφού κοίταξε 
τον κόσμο για μια τελευταία φορά,
πήρε μια βαθιά ανάσα,
βούτηξε και...


μας άφησε για πάντα.

 
Τότε η θάλασσα άλλαξε
αμέσως χρώμα, έγινε μπλε,
γαλάζια και πράσινη κι ο τόπος
γύρω ομόρφυνε πραγματικά.


Όλοι οι άνθρωποι τότε, μικροί
μεγάλοι, έτρεξαν να δουν τι
συνέβει και έλαμψε ο κόσμος
τόσο ξαφνικά.


Δεν άργησαν να καταλάβουν
πως ο Κεφαλάκης ευθύνονταν για
το αναπάντεχο εκείνο θαύμα κι
έμειναν θλιμμένοι, να κοιτούν τη 
θάλασσα, όχι όμως πραγματικά
μετανοιωμένοι για τον τρόπο
που του είχαν φερθεί.


Όταν πια είχαν φύγει όλοι,
πλησίασε η μητέρα του, στάθηκε
μπροστά στη θάλασσα και ψιθύρισε
Ξερό μου κεφαλάκι, κουτέ μικρέ
μου γιε, δεν κατάλαβες ποτέ  πως
οι άνθρωποι με τα μεγάλα κεφάλια
είναι οι άνθρωποι με τα μεγάλα όνειρα.
Αφού του είπε αυτό διαλύθηκε σε χίλια
κομμάτια σκόνης καλύπτοντας
όλη την ακτή.


Κι έμεινε πάντα εκεί να δέχεται
κάθε κύμα που σκάει και να
κρατάει συντροφιά στα μεγάλα 
κεφάλια που προσπαθούν να
ονειρευτούν κάθε φορά που
κοιτάνε το μπλε, το γαλάζιο,το πράσινο.

Η ιστορία του μικρού Κεφαλάκη,

έγινε βιβλιαράκι έτσι ώστε κάθε φορά 

που το διαβάζεις  Α. να θυμάσαι

ότι τίποτα δεν μπορεί να

σταματήσει τα όνειρά σου

Αθήνα

18 / 12 /07

Μαρία Κ.

..Stories, like people and butterflies and songbirds' eggs and human hearts and dreams, are also fragile things, made up of nothing stronger or more lasting than twenty-six letters and a handful of punctuation marks. 

Or they are words on the air, composed of sounds and ideas-abstract, invisible, gone once they've been spoken-and what could be more frail than that? 

But some stories, small, simple ones about setting out on adventures or people doing wonders, tales of miracles and monsters, have outlasted all the people who told them, and some of them have outlasted the lands in which they were created..

 Neil Gaiman 

    Fragile Things: Short Fictions and Wonders 

http://youtu.be/G_KVavjkdTs

Shadow Ghost by Sharon Thomas

Alice : How long is forever ?

White Rabbit : Sometimes, just one second .

Lewis Carroll

Alice in Wonderland

Photo by Olga Terehova

It's very important to become thoughtlessly aware because then there are no thoughts coming from the left or the right, from the past or the future. Just in the present you are there.

~ Shri Mataji Nirmala Devi, 1983

 

 

 Charlie Haden & Pat Metheny - The Moon Song 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αυτός  που σωπαίνει




Το σούρουπο έχει πάντα τη θλίψη
ενός ατέλειωτου χωρισμού   
Κι εγώ έζησα σε νοικιασμένα δωμάτια
με τις σκοτεινές σκάλες τους
που οδηγούνε
άγνωστο που…
Με τις μεσόκοπες σπιτονοικοκυρές
που αρνούνται
κλαίνε λίγο
κι ύστερα ενδίδουν
και τ’ άλλο πρωί,
αερίζουν το σπίτι
απ’ τους μεγάλους στεναγμούς…
Στα παλαιικά κρεβάτια
με τα πόμολα στις τέσσερις άκρες
πλάγιασαν κι ονειρεύτηκαν
πολλοί περαστικοί αυτού του κόσμου
κι ύστερα αποκοιμήθηκαν
γλυκείς κι απληροφόρητοι
σαν τους νεκρούς στα παλιά κοιμητήρια
Όμως εσύ σωπαίνεις…
Γιατί δε μιλάς;
Πες μου!
Γιατί ήρθαμε εδώ;
Από πού ήρθαμε;
Κι αυτά τα ιερογλυφικά της βροχής πάνω στο χώμα;
Τι θέλουν να πουν;
Ω, αν μπορούσες να τα διαβάσεις!!!
Όλα θα άλλαζαν…
Όταν τέλος, ύστερα από χρόνια ξαναγύρισα…
δε βρήκα παρά τους ίδιους έρημους δρόμους,
το ίδιο καπνοπωλείο στη γωνιά…
Κι ολόκληρο το άγνωστο
την ώρα που βραδιάζει…

Τάσος  Λειβαδίτης

~ Bobby Womack ~

 

 

 

 

 California Dreamin'

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ηe went for a walk on a summer's day

                             And he'll be singing along  all the way..

 

 

 

David Crosby  - Songs With No Words / Trees With No Leaves 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                                             

So now
  if there is
    something
      that 
        makes you
           upset 
             or 
                makes you
                   unhappy -
                      try to reach
                         that point; 
                            that axis, 
                               that is just 
         Silence.



         And this Silence will make you powerful.

Shri Mataji Nirmala Devi

   After silence, 

             that which 

             comes nearest to

             expressing 

             the inexpressible 

             is  
             Music

 

   Aldous Huxley                                                                                                                         

                                                                                                                                                                                                                            

 

    Photo by Safa Pirshiri