Midnight Little Loch Roag  by Kim Park

Perfect Night has that magic and it has the raw energy that grabs you by the throat.
                                                                                                                                  Lou Reed

Ζεστό καλοκαίρι, κρατάς ακόμα
Κίτρινο αέρα φυσάει ένα μεγάλο στόμα
Απ' το ραδιόφωνο οι εκφωνητές ασκούν υπεροχή
Ανασταίνουν και θάβουν χωρίς καμιά διακοπή
Ασταμάτητα κανάλια τρώνε το μυαλό μας
Έχουμε χάσει τόσα που δεν ξέρουμε τι είναι δικό μας
Οι φτωχοί ξέρω πως είναι περισσότερο φτωχοί
Κι οι πλούσιοι βαριούνται την τρελή τους ζωή
Μέσα από έντυπα μας καλούν να ζήσουμε μια άλλη ζωή
Μα είναι ζωή αυτή;
Όταν μια οικογένεια ζει μ' ένα μισθό εκατό χιλιάδες
Οι τύραννοι χαϊδεύουν κοιλιές μεγάλες
Και δεν είναι μόνο αυτό, μας κυνηγούν χιλιάδες μάρκες
Έξτρα φόροι, έξτρα Φ.Π.Α., έξτρα σκατά
Κι ένας πόλεμος δίπλα μας που κανείς δεν τον σταματά
Και κανείς δε διακινδυνεύει
Η αγάπη μάς διαφεύγει
Κι αντί γι' αυτό ψιθυρίζουμε διαφημίσεις
Χρησιμοποιούμε το σεξ για ν' αποφύγουμε τις σχέσεις
Κι απ' το ταξίδι της φάλαινας είμαστε τόσο μακριά
Σ' ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά
Κι ακούω τα πλοία να διασχίζουν τις θάλασσες
Είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ μου τα χάλασες...

Σαν κατεψυγμένα κρέατα πουλιούνται τα πρότυπα
Ταυτιζόμαστε με ήρωες κι αλλάζουμε πρόσωπα
Πολύ αργά καταλαβαίνουμε πως ήταν σαν μια στύση που πέφτει
Ένα εκατομμύριο στερεότυπα που δεν έχουν πια καμιά γεύση
Με κάνουν ν' απορώ πώς στεκόμαστε αδιάφοροι στο ψέμα
Γιατί χάνουμε χρόνο όταν μέσα μας τρέχει το αίμα
Σαν οδοντόπαστες λιώνουμε μπροστά απ' την τηλεόραση
Κοιτάμε εικόνες έχοντας χάσει την αρχική όραση
Κοιτάζοντας τα ιδρωμένα πρόσωπα κάθε γλείφτη
Καθαρίζουμε φρούτα για να διατηρούμε την αργή μας σήψη
Καθαροί στρέιτ γιάπις διασχίζουν λεωφόρους
Περήφανα στήνουν το μέλλον με δικούς τους όρους
Σαν έξυπνοι βλάκες φέρνουν τη ντροπή της εκπαίδευσης
Κι από μια περιστρεφόμενη θέση καμαρώνουν γι' αυτή τη δικαίωση
Το 2000 η μόδα θα τους θέλει ντυμένους με δερμάτινα
Πιο γυμνασμένους
Να κυβερνούν κατώτερα όντα άτιμα
Κι απ' το ταξίδι της φάλαινας είμαστε τόσο μακριά
Σ' ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά
Κι ακούω τα πλοία να διασχίζουν τις θάλασσες
Είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ μου τα χάλασες...

Στην πίστα του αεροδρομίου έχει νυχτώσει
Ένα εκατομμύριο αστέρια φωτίζουν ό,τι μ' έχει πληγώσει
Ένας φίλος μου απόψε εγκαταλείπει αυτή τη χώρα
Κατά βάθος λυπάται μα δε βλέπει και την ώρα που η ζωή του θ' αλλάξει
Όταν τ' αεροπλάνα πετάνε
Η γη απλώνεται και οι άνθρωποι ξεχνάνε
Είναι τρομερό το θέαμα
Η αίσθηση αυτή ότι πετάς
Δεν έχω άλλη εκλογή
Ένα κίτρινο ταξί περιμένει
Φυσάει, θα χειμωνιάσει
Δύο ώρες και ξημερώνει
Συννεφιασμένη Κυριακή
Πρώτη μέρα του χειμώνα
Σκέφτομαι τους πιο σημαντικούς ανθρώπους αυτού του αιώνα
Απ' το δεξί καθρεφτάκι ο κόσμος μένει πίσω
Ποτέ δεν είχα τίποτα κι απόψε θέλω να σε φιλήσω
Να μείνεις στα μάτια μου σαν άδειο τοπίο
Να κάνουμε έρωτα στο αστεροσκοπείο
Κουλουριασμένοι σαν μπάλα να εκτοξευτούμε
Μέχρι που ειρηνικά στο διάστημα να κοιμηθούμε
Κι απ' το ταξίδι της φάλαινας είμαστε τόσο μακριά
Σ' ένα παιδικό τραγούδι το μυαλό μου ξυπνά
Κι ακούω τα πλοία να διασχίζουν τις θάλασσες
Είχα τόσα ωραία πράγματα κι εσύ...

                Στίχοι : Kωνσταντίνος Βήτα

Μουσική: Στέρεο Νόβα

Πρώτη Εκτέλεση: Στέρεο Νόβα

Καμμιά φορά ανοίγει η πόρτα σιγά σιγά και μπαίνεις.  Φοράς κάτασπρο κουστούμι και λινά παπούτσια.  Σκύβεις βάζεις στοργικά στη χούφτα μου 72 φράγκα και φεύγεις.  Έχω μείνει στη θέση που με άφησες για να με ξαναβρείς.  Όμως πρέπει να έχει περάσει πολύς καιρός γιατί τα νύχια μου μακρύνανε και  οι φίλοι μου με φοβούνται. Κάθε μέρα μαγειρεύω πατάτες   έχω χάσει την φαντασία μου και κάθε  φορά που ακούω "Κατερίνα" τρομάζω. Νομίζω ότι πρέπει να καταδώσω κάποιον.  Έχω φυλάξει κάτι αποκόμματα με κάποιον που λέγανε  πως είσαι εσύ. Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες,  γιατί γράψανε ότι σου ρίξανε στα πόδια.  Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.  Στο μυαλό είναι ο Στόχος  το νου σου ε;  

                                        Κατερίνα Γώγου

*******

                                                              στην αγαπημένη μου μουσική παραγωγό                                          

Aπό που να αρχίσω; Xμ...
2006  διακοπές του Πάσχα νομίζω ο Βασίλης είναι στο σπίτι για καφέ και μιλάμε για το σπίτι του στα Εξάρχεια και την Ειρήνη θυμηθήκαμε  το Counting House και τις μπύρες που πίναμε το The Arches και τη συναυλία των Gotan το 2003 που  όλο το βράδυ  ήμουν εκτός τόπου και χρόνου με αυτά που είχα ακούσει και  δει Τhe isle of Skye λάθος εκεί δεν ήταν μαζί μας αλλά δεν πειράζει και κάπου μεταξύ αμπελοφιλοσοφίας και  καλής μουσικής σηκώνεται  βρίσκει ένα άλλο μουσικό σταθμό - το λάπτοπ πλέον συνδεδεμένο με τα ηχεία τα δεύτερα τα πρώτα μη ρωτάς μας βαρέθηκαν πήραν των ομματιών τους και περιπάτει - απόγευμα ήταν και έτσι εγένετω η πρώτη γνωριμία..
πέρασαν χρόνια και καιροί ήρθαν έφυγαν χειμώνες και καλοκαίρια μας κράταγες παρέα τρύπωνες στο σπίτι μας γλυκά  και  ύπουλα με τις μουσικές σου και τη βελούδινή φωνή  και μας ταξίδευες  για δύο ώρες  κάθε μέρα  
τα λέγαμε καθημερινά ( σχεδόν ) τα λέγαμε κι από κοντά όποτε ανέβαινα Θεσσαλονίκη  συνεχίζουμε να τα λέμε και θα τα λέμε κι ας πήγες να μου κατσικωθείς  πιο βόρεια χαίρομαι για σένα με όλη μου τη ψυχή κι ας μη μπορώ να συνηθίσω την άλλη  που βάλανε στη θέση σου καλή αλλά..Κατερίνα μόνο μία.
Σου εύχομαι καλή αρχή και καλή εγκατάσταση - όποιος τολμά ζει - το "μπιφτεκάκι σου" ρωτά για σένα σου στέλνει πολλά φιλιά κι εγώ την αγάπη μου και που είσαι; Το καλοκαίρι...σε/σας περιμένουμε :) :) :)

"Ξέρεις.."

"Θέλω να με κάνεις μια αγκαλιά τώρα!"

"Να μου πεις πως όλα θα πάνε καλά!"

"Πως η εγχείριση δεν θα γίνει τώρα."

"Πως το δικαστήριο θα δείξει ανθρωπιά"

"Πως η Σοφία θα πάρει λίγο τ'απάνω της"

"Πως..."

"Όχι. Δεν λιγοψύχισα."

"Απλά με έπιασε εκείνο..το παράπονο."

"Ξέρεις.." 

  

                                                                              

 

Όταν τo βαθύ μπλε βουρκώνει
Όταν δεν μπορείς άλλο
Όταν νευριάζεις
Όταν δεν σε καταλαβαίνουν
Όταν ανεβαίνεις σε κείνο
το μυστικό συννεφάκι, που είπες,
και πετάς όσο πιο ψηλά μπορείς
απ' όλη τη πηχτή βλακεία των
μικρόψυχων, μακριά
Είμαι εκεί
Με μιά αγκαλιά ανοιχτή
Να σε ακούω
Να μη ρωτάω
Να σε αγαπάω...

Χρόνια σου Πολλά  

                                                                                  Περιοχή Μαργαρώνα/Βαθύ

“For me, trees have always been the most penetrating preachers. I revere them when they live in tribes and families, in forests and groves. And even more I revere them when they stand alone. They are like lonely persons. Not like hermits who have stolen away out of some weakness, but like great, solitary men, like Beethoven and Nietzsche. In their highest boughs the world rustles, their roots rest in infinity; but they do not lose themselves there, they struggle with all the force of their lives for one thing only: to fulfil themselves according to their own laws, to build up their own form, to represent themselves. Nothing is holier, nothing is more exemplary than a beautiful, strong tree. When a tree is cut down and reveals its naked death-wound to the sun, one can read its whole history in the luminous, inscribed disk of its trunk: in the rings of its years, its scars, all the struggle, all the suffering, all the sickness, all the happiness and prosperity stand truly written, the narrow years and the luxurious years, the attacks withstood, the storms endured. And every young farmboy knows that the hardest and noblest wood has the narrowest rings, that high on the mountains and in continuing danger the most indestructible, the strongest, the ideal trees grow.

Trees are sanctuaries. Whoever knows how to speak to them, whoever knows how to listen to them, can learn the truth. They do not preach learning and precepts, they preach, undeterred by particulars, the ancient law of life.

A tree says: A kernel is hidden in me, a spark, a thought, I am life from eternal life. The attempt and the risk that the eternal mother took with me is unique, unique the form and veins of my skin, unique the smallest play of leaves in my branches and the smallest scar on my bark. I was made to form and reveal the eternal in my smallest special detail.

A tree says: My strength is trust. I know nothing about my fathers, I know nothing about the thousand children that every year spring out of me. I live out the secret of my seed to the very end, and I care for nothing else. I trust that God is in me. I trust that my labor is holy. Out of this trust I live.

When we are stricken and cannot bear our lives any longer, then a tree has something to say to us: Be still! Be still! Look at me! Life is not easy, life is not difficult. Those are childish thoughts. Let God speak within you, and your thoughts will grow silent. You are anxious because your path leads away from mother and home. But every step and every day lead you back again to the mother. Home is neither here nor there. Home is within you, or home is nowhere at all.

A longing to wander tears my heart when I hear trees rustling in the wind at evening. If one listens to them silently for a long time, this longing reveals its kernel, its meaning. It is not so much a matter of escaping from one's suffering, though it may seem to be so. It is a longing for home, for a memory of the mother, for new metaphors for life. It leads home. Every path leads homeward, every step is birth, every step is death, every grave is mother.

So the tree rustles in the evening, when we stand uneasy before our own childish thoughts: Trees have long thoughts, long-breathing and restful, just as they have longer lives than ours. They are wiser than we are, as long as we do not listen to them. But when we have learned how to listen to trees, then the brevity and the quickness and the childlike hastiness of our thoughts achieve an incomparable joy. Whoever has learned how to listen to trees no longer wants to be a tree. He wants to be nothing except what he is. That is home. That is happiness.”


                                                                   Hermann  Hesse
                                                            Bäume. Betrachtungen und Gedichte

Doodling...

I like flaws. I think they make things interesting

                                                                                Sarah Dessen

 

                                               ( Μονολίθι )

Η ευτυχία βρίσκεται μέσα σε όλα τα πράγματα.
Φτάνει να ξέρεις πως να τη βγάλεις. 
                                                                         Κομφούκιος

                       

Σαν απαλό αεράκι

μπήκες 
από το παράθυρο
της ψυχής

Μου χάιδεψες τα μαλλιά 
και κάθησες δίπλα μου
Να μπορούσες να μιλήσεις
Τι καλά που θα΄ταν
Οκτώ χρόνια πριν
Θυμάσαι;
Έλαμπες ολόκληρος
Κι εγώ
Δεν ξέρω ποιός έλαμπε περισσότερο
Τα νυχτολούλουδα μυρίζουν έντονα, ακόμη
Τα τριζόνια τραδουδούν 
τους δικούς τους σκοπούς, ακόμη
Μια πεταλούδα πάνω στη γλάστρα
κάνει στη μέντα συντροφιά
Κι ο ουρανός φόρεσε το 
βελούδινο μανδύα 
έτοιμος να υποκλιθεί στο κάλεσμα
Φύσηξε αεράκι
Έφυγες 
Έτσι ανάλαφρα
Όπως ήρθες
Θέλω να δω το χαμόγελό σου
          να σε ακούσω να λες τ'όνομα μου
Ψυχή μου

*******

“Life is not measured by the number of breaths we take, but by the moments that take our breath away”

*******

There is more to us than meets the eye



                                                                           Don Juan

Poem about Life by Paulo Coelho

What I learned in life is,

That no matter how good a person is,sometimes they can hurt you and because of this we must forgive.
It takes years to build trust and only seconds to destroy it ..
We don't have to change friends if we understand that friends change..
The circumstances and the environment influence our lives, but we are the ones who are responsible for ourselves..
That you have to control your acts or they will control you..
That patience requires much practice.. that there are people who love us, but simply don't know how to show it..
That sometimes the person you think will hurt you and make you fall..
Is instead one of the few who will help you  get up..
You should never tell a child that dreams are fake, it would be a tragedy if they knew..
It's not always enough to be forgiven by someone, in most cases you have to forgive yourself first..
That no matter in how many pieces your heart is broken, the world doesn't stop to fix it ..
May be God wants us to meet all the wrong people first before meeting the right one..
So when we finally meet the right one we are grateful for that gift ..
When the door of happiness closes, another door opens.. but often we look so long at the closed one.. we don't see what was open for us ..
The best kind of a friend is the kind in which you can sit on a porch and walk...
Without saying a word and when you leave it feels it was the best conversation you ever had.
It's true we don't know what we have until we find it, but its also true, we don't know what we've been missing until it arrives..
It only takes a minute to offend someone, an hour to like someone, a day to love someone, but it takes a life time to forget someone.
Don't look for appearances, they can be deceiving, don't go for wealth even that can fade..
Find someone who makes you smile, because it only takes a smile to make a day better, find what makes your heart smile..
There are moments in life when you miss someone so much.. that you wish you can take them out of your dream and hug them for real..
Dream what you want, go wherever you want to go.. because you have only one life..and one chance to do the things you want to do ..
The happiest people don't necessarily have the best of everything, they just make the best of everything that comes their way.
The best future is based on the forgotten past..
You can't go on well in life until you let go of your past failures and heartaches.
When you were born you were crying and everyone around you was smiling..

Live your life so that when you die, you're the one that is smiling and everyone around you is crying.

                                           Poem about Life by Paulo Coelho

Όμορφες στιγμές με τα ξαδέρφια μου και τα παιδιά μας τέλη Αυγούστου στην υπέροχη X-treme-ethnic-aναρχική επαρχία :)
Καλημέρα...

There are nights when the wolves are silent and only the moon howls
                                                                          George  Carlin