Κυριακή 30 Ιουνίου 2013
Τρίτη 25 Ιουνίου 2013
Μισώ
τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου.
Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η
αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι
ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.
Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος
της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά,
αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να
υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα
σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο. Είναι η κτηνώδης
ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω
σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των
ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η
εξέγερση θα μπορέσει να καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία
άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει. Μέσα στη
σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από
κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι
σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να
συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην
είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη
ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν
κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν
γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν. Κάποιοι
κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι
αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να
επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;
Μισώ
τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους,
κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’
αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του
θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν
έκανε. Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να
χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά
μου.
Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου
μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου
χτίζει. Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει
τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη
μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν
κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι
θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι’ αυτό μισώ
αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους"
Antonio Gramsci
Κυριακή 23 Ιουνίου 2013
Όταν το φεγγάρι ανατέλλει
οι καμπάνες χάνονται
και εμφανίζονται
αδιαπέραστα μονοπάτια.
Όταν το φεγγάρι ανατέλλει
η θάλασσα σκεπάζει τη γη
κι η καρδιά νιώθει
σαν ένα νησί στην απεραντοσύνη.
Κανείς δεν τρώει πορτοκάλια
στην πανσέληνο.
Πρέπει μόνο
κρύα πράσινα φρούτα.
Όταν το φεγγάρι ανατέλλει
με εκατό ίδια πρόσωπα
τα ασημένια νομίσματα
κλαίνε στην τσέπη
οι καμπάνες χάνονται
και εμφανίζονται
αδιαπέραστα μονοπάτια.
Όταν το φεγγάρι ανατέλλει
η θάλασσα σκεπάζει τη γη
κι η καρδιά νιώθει
σαν ένα νησί στην απεραντοσύνη.
Κανείς δεν τρώει πορτοκάλια
στην πανσέληνο.
Πρέπει μόνο
κρύα πράσινα φρούτα.
Όταν το φεγγάρι ανατέλλει
με εκατό ίδια πρόσωπα
τα ασημένια νομίσματα
κλαίνε στην τσέπη
ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ
Ποιητική Απόδοση : Λευτέρης Παπαδόπουλος
υγ
οι φωτο είναι από τις παλιές καλές εποχές που η φωτογραφική μου ζούσε και βασίλευε
Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013
Summer Solstice
The June solstice is known as the summer solstice in the northern hemisphere and the winter solstice the southern hemisphere. The date varies between June 20 and June 22, depending on the year.
The June solstice occurs when the sun is at its furthest point from
the equator – it reaches its northernmost point and the Earth’s North
Pole tilts directly towards the sun, at about 23.5 degrees. It is also
known as the northern solstice because it occurs when the sun is
directly over the Tropic of Cancer in the northern hemisphere. If the
Earth's rotation was at right angles to the plane of its orbit around
the sun, there would be no solstice days and no seasons.
The June
solstice day has the longest hours of daylight for those living north of
the equator. Those living or travelling to the north of the Arctic
Circle are able to see the “midnight sun”, where the sun remains visible
throughout the night, while those living or travelling south of the
Antarctic Circle will not see sun during this time of the year. For
those living near the equator, the sun does not shift up and down in the
sky as much compared with other geographical locations away from the
equator during this time of the year. This means that the length of day
temperature does not vary as much.
The June solstice marks the
first day of the summer season in the northern hemisphere. The word
solstice is from the Latin word “solstitium”, meaning “sun-stopping”,
because the point at which the sun appears to rise and set stops and
reverses direction after this day. On this day, the sun does not rise
precisely in the east, but rises to the north of east and sets to the
north of west allowing it to be in the sky for a longer period of time.
In the southern hemisphere, the June solstice is known as the shortest
day of the year. It is when the sun has reached its furthest point from
the equator and marks the first day of winter.
Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013
To ανίκητο θεριό κύκλους κάνει
Του ουράνιου τόξου
Το χαμόγελο
Σε κοιτά
και
χάνεται
στον
Λαβύρινθο της σκέψης
Το ανίκητο θεριό κύκλους κάνει
Παραμονεύει
και
χάνεται
στα
Σοκάκια της Ψυχής
μα
Οι πόρτες κλειστές
Θυμώνει
Αστράφτει
Βροντάει
αλλά
δεν μπορεί να μπει
Το θεριό κύκλους κάνει
και
χάνεται
Άπραγο
μέσα στην ομίχλη
που ξεκινά
σιγά σιγά
τώρα που βραδιάζει
Τρίτη 18 Ιουνίου 2013
Ένας άνθρωπος παίρνει το δρόμο της γνώσης όπως ακριβώς πηγαίνει και στον πόλεμο: με πλήρη συνείδηση, γεμάτος φόβο, σεβασμό, και απόλυτη αυτοπεποίθηση. Το να βαδίζεις προς τη γνώση ή να πηγαίνεις στον πόλεμο με οποιονδήποτε άλλο τρόπο είναι σφάλμα, και όποιος το κάνει μετανιώνει για το δρόμο που ακολούθησε.
Κάρλος Καστανέντα
Σάββατο 15 Ιουνίου 2013
Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013
Shake, Shiver and Moan...
Είδα το παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα νέο.
Σερνόταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί και βρομούσε νέες μυρωδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε πριν ξαναμυρίσει.
Shake, Shiver and Moan...
Shake, Shiver and Moan...Είδα το παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα νέο.
Σερνόταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί και βρομούσε νέες μυρωδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε πριν ξαναμυρίσει.
Μπέρτολτ Μπρεχτ
υγ
Κάθε νότα αφήνει στον
καθένα μας από μιά ανάμνηση,
αλλά ολόκληρη η μελωδία λέει
μια ιστορία.
22-20s
Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013
Εγκώμιο στη Διαλεκτική
Το άδικο προχωράει σήμερα με βήμα όλο σιγουριά.
Οι καταπιεστές προετοιμάζονται για δεκάδες χιλιάδες χρόνια.
Η βία εξασφαλίζει : Όπως ακριβώς είναι, έτσι θα μείνει.
Καμία φωνή δεν αντηχεί έξω από τη φωνή των κυριάρχων
Και στις αγορές λέει η εκμετάλλευση αδιάντροπα : Τώρα εγώ πρώτη ξεκινάω.
Μα και απ' τους καταπιεσμένους λένε πολλοί τώρα:
Αυτό που θέλουμε, ποτέ δεν πρόκειται να γίνει
Όποιος ακόμα ζει, δε λέει : Ποτέ!
Το σίγουρο δεν είναι σίγουρο.
Όταν πουν ό,τι είχανε να πούνε οι κυρίαρχοι να πούνε
Θα μιλήσουνε οι κυριαρχούμενοι.
Ποιος τολμάει να πει : Ποτέ;
Ποιος φταίει σαν η καταπίεση παραμένει; Εμείς.
Ποιος θα φταίει σαν η καταπίεση συντριβεί; Εμείς πάλι.
Όποιος γονατισμένος είναι, όρθιος να σηκωθεί!
Όποιος χαμένος είναι, να παλέψει:
Όποιος την κατάσταση του έχει αναγνωρίσει, πώς να εμποδιστεί;
Γιατί οι νικημένοι του σήμερα είναι οι νικητές του αύριο
Και το Ποτέ γίνεται : Σήμερα ακόμα!
Μπέρτολτ Μπρέχτ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)