Life shrinks or expands in proportion to one’s courage.

   Anaïs Nin

                                                http://naxatras.bandcamp.com/track/waves

*******

The Wipers  - When it's over

βρήκα φωτογραφίες, Σαμοθράκη 2001 εσύ να σβήνεις κεράκι μέσα σε οικογενειακή συσκευασία παγωτού Εβγα  και να χαμογελάς πονηρά.  
Αν δεν ήταν η Τζοάνα δεν θα τις είχα στα χερια μου τώρα..κι επειδή το καλεί η μέρα αφήνω το τραγούδι να ξεδιπλωθεί όπως τα αμέτρητα χιλιόμετρα που κάναμε ακούγοντας το σε κασέτα.

The ocean

a quiet observer

awaiting

the ripples the stars

expand

their sparlke 

trancends 

 the night

goes by

weaving

iridiscent skies

2016

Και θα κλείσει ο Απρίλης. Άλλος ένας Απρίλης. Με τον γιο μου να με ρωτά μες το σπίτι για ένα έντομο που έπιασε αν είναι μυρμήγκι ή κάτι σε παραλλαγή μέλισσας αφού διακρίνει κεντρί λίγο πριν το αφήσει να πετάξει και μου λέει θριαμβευτικά μυρμιγκομέλισσα είναι! Κάθε μέρα με ρωτάει ένα εκατομμύριο πράγματα. Ακούραστος. Ασταμάτητα. Γιατί οι άνθρωποι αυτό. Γιατί οι άνθρωποι εκείνο. Γιατί η γη είναι στρογγυλή και πόσο μαγική είναι η ζωή. Γιατί οι άνθρωποι δεν σέβονται την γη που τους φιλοξενεί. Γιατί ο Νίκος ο Δημήτρης ο Γιώργος φέρονται...όπως φέρνονται.. και η δασκάλα του δεν λέει κάτι δεν κάνει κάτι. Τι ωραίες που είναι οι διακοπές και γιατί η ζωή μας όλη να μην είναι διακοπές. Πως γίνεται άλλοτε ο χρόνος να περνά γρήγορα κι άλλες μέρες αργά. Μα του αρέσουν και τα δύο.  Είναι φορές που με πιάνω να τον χαζεύω.  Οι ιστορίες που φτιάχνει. Ο αυθορμητισμός και η ορμή που έχει. Είναι μεγάλη δύναμη τα παιδιά είναι δύναμη σε ατόφια μορφή. Κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε.

      Καλή Ανάσταση                   

















Τα μικρά παιδιά δεν φτιάχνουν μύθους γιατί τα παιδιά ζουν απ' ευθείας χωρίς διερμηνείς και μεσάζοντες. Η πραγματικότητα των παιδιών είναι τα παραμύθια μας και η παραμυθία μας για τον χαμένο παράδεισο στην εξορία μας. Μπορούν να αποκρυπτογραφούν τα μαγικά σημάδια του κόσμου γιατί την έχουν την καθαρή όραση που συλλαμβάνει τα άφαντα, ενώ εμείς την χάσαμε με τα χρόνια και με τις γνώσεις. 
Τα παιδιά είναι σοβαρότερα και συνεπέστερα από τους μεγάλους γι' αυτό κι εγώ στο παλιό ζαρωμένο παιδί που απέμεινε μέσα μου προστρέχω όταν είναι να αισθανθώ τα πιο σπουδαία. Ένα παιδί από παλιά κι από βαθιά βγαίνει κι αποφασίζει στις εσχατιές της ζωής μας. Yπάρχει ένα παιδί μέσα μου που ξέμεινε, δεν την ξεχνά την ποίηση των πραγμάτων που χρόνια πριν αντίκρυσε και ζει με την αόριστη νοσταλγία της ανικανοποίητο πια και λυπημένο. 
Γιατί τίποτα δεν συγκρίνεται με την ποιήση των πραγμάτων στην παιδική ματιά, όλα είναι κατώτερά της από δω κι ύστερα.



Τα παιδιά γνωρίζουν για μας περισσότερα απο όσο εμείς για τον εαυτό μας, για το τι συμβαίνει στην οικογένεια, κι ας το κρατούν επτασφράγιστο μυστικό οι μεγάλοι. Ξεχωρίζουν αυτόματα ποιός ξένος είναι καλός άνθρωπος, τις προθέσεις του, την ψυχική του ποιότητα, αγαπούν σπαρακτικά, θυσιαστικά τα σκυλάκια, τα πουλιά, όλα τα ελάχιστα και ασθενή του κόσμου γιατί καταλαβαίνουν την μετοχή τους στην Αλήθεια. 
Και πόσο δύσκολο να θες να διδάξεις στα παιδιά του Παραδείσου τους κανονισμούς της δικής μας κατάστασης, της πτώσης μας. Να τα προσαρμόσεις! Που;....Nα τους αφαιρείς την αγαλλίαση, την έκσταση, κάνοντάς τα όλο και πιο λογικά, συμβατικά λογικά, να τα πονηρεύεις να επιζήσουν. Για να επιζήσουν θα πρέπει να τους μειώνεις και να τους λερώνεις το να ζουν. Να τα κατεβάσεις από το υπέρλογο όπου ταξιδεύουν σαν άγγελοι και να τα προσγειώσεις στον κόσμο που τόσο συμβιβασμένα και μίζερα φτιάξαμε όπως-όπως οι μεγάλοι. Να τους περιορίσεις την απέραντη ύπαρξη σε μια κοσμική άρα υποκριτική ύπαρξη. Ίσως γι' αυτό είναι συχνά μελαγχολικά κι απόμακρα, ίσως γι' αυτό όσο πάνε προς την εφηβεία μας βγάζουν το θυμό τους. 
Μια αχνή αίσθηση εξορίας στο βλέμμα τους ανατέλλει από νωρίς.

Μάρω Βαμβουνάκη

Photographer Unknown

Tο τραγούδι αρέσει πολύ  και στον γιο μου που μου ζήτησε να του πω την ιστορία γιατί δεν καταλάβαινε τα "λόγια", το ταξίδι  να του δώσω μια εικόνα του τι λένε οι στίχοι απίθανο

*******

Lloyd   Miller / Press Keys Quartet  -  Gole  Gandom

Quiet moments

            Every now and then one paints a picture that seems to have opened 
                        a door and serves as a stepping stone to other things

Pablo Picasso

“For oft, when on my couch I lie
In vacant or in pensive mood,
They flash upon that inward eye
Which is the bliss of solitude;
And then my heart with pleasure fills,
And dances with the daffodils.”

 William Wordsworth

Small Pleasures

By Konstantin Pilavios

That moment 

you realise there's no turning back

no looking over your shoulder no regrets

just you the road and infinite possibilities

Photo : Infinity by Hengki Koentjoro

Kamashi Washington...

Blue..σε ευχαριστώ για το απίστευτο δώρο