Watching the last sunset of October, Monolithi
Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2021
Tilting
Let me peer out at the world through your lens.
( Maybe I'll shudder, I'll gasp, or tilt my head in a question. )
Let me see how my blue is your turquoise
and my orange is your gold.
Suddenly binary stars, we have startling gravity.
Let's compare scintillation - let's share starlight.
Naomi Shihab Nye
Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2021
Δον Kιχώτες
Oι Δον Kιχώτες πάνε ομπρός και βλέπουνε ώς την άκρη
του κονταριού που εκρέμασαν σημαία τους την Iδέα.
Kοντόφθαλμοι οραματιστές, ένα δεν έχουν δάκρυ
για να δεχτούν ανθρώπινα κάθε βρισιά χυδαία.
Σκοντάφτουνε στη Λογική και στα ραβδιά των άλλων,
αστεία δαρμένοι σέρνονται καταμεσής του δρόμου,
ο Σάντσος λέει «δε σ’ το ‘λεγα;» μα εκείνοι των μεγάλων
σχεδίων αντάξιοι μένουνε και: «Σάντσο, τ’ άλογό μου!»
Έτσι αν το θέλει ο Θερβαντές ― εγώ τους είδα, μέσα
στην μίαν ανάλγητη Zωή, του Oνείρου τους ιππότες
άναντρα να πεζέψουνε και, με πικρήν ανέσα,
με μάτια ογρά, τις χίμαιρες ν’ απαρνηθούν τις πρώτες.
Tους είδα πίσω να ‘ρθουνε ―παράφρονες, ωραίοι
ρηγάδες που επολέμησαν γι’ ανύπαρχτο βασίλειο―
και σαν πορφύρα νιώθοντας χλευαστικιά πως ρέει,
την ανοιχτή να δείξουνε μάταιη πληγή στον ήλιο!
[ Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα...]
Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα
είδα το βράδυ αυτό.
Kάποια χρυσή, λεπτότατη
στους δρόμους ευωδιά.
Kαι στην καρδιά
αιφνίδια καλοσύνη.
Στα χέρια το παλτό,
στ' ανεστραμμένο πρόσωπο η σελήνη.
Hλεκτρισμένη από φιλήματα
θα 'λεγες την ατμόσφαιρα.
H σκέψις, τα ποιήματα,
βάρος περιττό.
Έχω κάτι σπασμένα φτερά.
Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθε
το καλοκαίρι αυτό.
Για ποιαν ανέλπιστη χαρά,
για ποιες αγάπες,
για ποιο ταξίδι ονειρευτό.
[ Είμαστε κάτι...]
Eίμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες
κιθάρες. O άνεμος, όταν περνάει,
στίχους, ήχους παράφωνους ξυπνάει
στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.
Eίμαστε κάτι απίστευτες αντένες.
Yψώνονται σα δάχτυλα στα χάη,
στην κορυφή τους τ' άπειρο αντηχάει,
μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.
Eίμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις,
χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε.
Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.
Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.
Mας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε.
Κώστας Καρυωτάκης
Από τα Ποιήματα και Πεζά, Ερμής 1972
Πριν αρκετά χρόνια φίλος μου είπε καθώς συζητούσαμε για τη ζωή του ποιητή, πως προτιμούσε να θυμάται πότε γεννήθηκε κάποιος. Ο χρόνος βέβαια έδειξε πως τελικά short-term memory διέθετε. Ο καθένας όπως αγαπά λέω εγώ.Η πρώτη συνάντηση με τον Κ.Καρυωτάκη έγινε καλοκαίρι ήμουν ,δεν ήμουν δεκαέξι. Ένα βιβλίο με περίμενε τυλιγμένο πάνω στο τραπέζι της κουζίνας.
"Πέρασε ο Μίλτος και άφησε αυτό για σένα.Φεύγουν για Κρήτη με μετάθεση και δεν θα είναι εδώ για τα γεννέθλια, μου είπε". Και δεν είπε τίποτα το ζωντόβολο! Οι δεκαετίες πέρασαν, επαφή δεν είχαμε καμμία. Εύχομαι όμως να είναι καλά, όπου κι αν βρίσκεται.Το δώρο του πολύτιμο~
Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2021
Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2021
Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2021
Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2021
Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2021
Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2021
Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2021
Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2021
Ποιοί είναι όλοι αυτοί που μαζεύτηκαν γύρω μου τον τελευταίο καιρό; Tι αποζητούν; Τι βλέπουν στα μάτια μου όσο εγώ κοιτάζω αλλού και παίρνω φόρα μανιασμένη προς το άγνωστο; Tι θέλουν από μένα;
Mε γνωρίζω ξανά από την αρχή κι εκείνοι γοητευμένοι όλοι τους ισχυρίζονται είτε ότι είναι σαν να με ξέρουν ήδη χρόνια είτε ότι θα ήθελαν όσο τίποτε να με μάθουν. Τί να μάθετε μωρέ; Tίποτα δεν θα μάθετε. Τίποτα δεν υπάρχει να μάθετε εδώ. Ό,τι μάθετε θα δηλώσετε ότι το έχετε καταλάβει μόνο και μόνο για να θρέψετε τον ενθουσιασμό σας και να με πείσετε ότι μπορείτε εσείς για μένα να είστε η διαφορά.
Δεν με νοιάζουν πια οι διαφορές. Δεν πιστεύω στις εξαιρέσεις. Δεν πιστεύω κανέναν σας. Τo 'χετε; Aγαπημένοι να είμαστε, ναι. Αλλά από μέσα μου μακριά. Μακριά. Είστε ήδη τόσο μακριά που και να θέλατε, δεν υπάρχει τρόπος να πλησιάσετε εγκαίρως. Έχω χάσει τον λογαριασμό σας. Σας μετράω, σας ξαναμετράω και μου βγαίνει πάντα διαφορετικό αποτέλεσμα ενώ μέσα μου το κενό πολεμάει με τη θέληση για ζωή. Πότε βγαίνει από πάνω, πότε κατατροπώνεται από το πείσμα μου. Δεν καίτε όμως ποτέ εντελώς.
Κι εγώ φθείρομαι στη μέση ενός αγώνα ατέρμονου αναγκασμένη να κάνω τον διαιτητή του ίδιου του εαυτού μου, ο οποίος είτε έτσι είτε αλλιώς έχει πια αποδεχθεί πως η ζωή με το κενό μου κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσουν να τα βρούνε μπας και μετριαστεί λιγάκι ο πόνος. Λέμε τώρα.
Δεν είναι αυτά για εσάς. Πολύ hard core καταστάσεις για τα γούστα σας. Πόσο σας βαριέμαι...Όλοι παραμυθιάζεστε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Pattern, όχι αστεία. Πέφτετε στα πατώματα, ερωτεύεστε και καλά, αγαπάτε αληθινά μέχρι που εξευτελίζεστε κι εσείς και όποιο συναίσθημα είχατε τολμήσει να πιάσετε στο στόμα σας ως τώρα. Άντε γαμηθείτε τελικά παρέα με τις ξεφτιλισμένες σας αγάπες και τη κάβλα σας που μεταφράζεται σε ταύτιση μετατρέποντας τον άνθρωπο που βάλατε στο μάτι σε τρόπαιο εν τέλει.
Άντε γαμηθείτε. Σας βαρέθηκε η ψυχή μου. Και πληρώνω τα σπασμένα της εγώ.
κείμενο: Έλλη Πράντζου
Αρθρογράφος, ποιήτρια
Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2021
Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2021
Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2021
Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2021
Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2021
Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2021
Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2021
Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2021
Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2021
Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2021
Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2021
Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2021
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)