Eίναι τα βλέφαρα μου διάφανες αυλαίες.
Όταν τ' ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι αν τύχει.
Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ.
Η ποίησις είναι ανάπτυξι στίλβοντος ποδηλάτου.
Μέσα της όλοι μεγαλώνουμε.
Οι διάδρομοι είναι λευκοί.
Τ' άνθη μιλούν.
Από τα πέταλά τους αναδύονται συχνά μικρούτσικες παιδίσκες.
Η εκδρομή αυτή δεν έχει τέλος.
Ανδρέας Εμπειρίκος
5 σχόλια:
Δύο αποσπάσματα του Ανδρέα Εμπειρίκου από την ποιητική συλλογή ΕΝΔΟΧΩΡΑ.Το πρώτο ανήκει στην ενότητα : Πουλιά του Προύθου και το δεύτερο στην ενότητα O Πλόκαμος της Αλταμίρας.( Πρώτη έκδοση 1945, δεύτερη 1980 - Εκδόσεις Άγρα ).
Τ'ανοιγω...τα κλεινω...
τ'ανοιγω....τα κλεινω...
επαναλαμβανω...
παλι..μηπως και...
Αδυνατον....
Τυχαινει να βλεπω παντα ο΄τι ποθω!
Φιλακι κι αποψε....
Xαμογελώ με αυτό που είπες...
Με βάζεις σε σκέψεις..( χαμογελώ δις )
Φιλί μεγάλο και όμορφο βράδυ να έχεις agriomeli μου.
Αγαπητός ο Εμπειρίκος... εξαιρετικές οι φωτό σου!
Βλέπεις όταν ησυχάζει το γύρω μου, έρχομαι να σε απολαύσω!
ΑΦιλιά!
Aρκετά τα κοινά σημεία...:))))))) Μαγισσούλα μου, οι φωτό ( και καμμιά πενηνταριά ακόμη..) είναι τραβηγμένες 1η Ιουνίου..Λευκάδα..απόδραση μιας μέρας -αξέχαστης όμως- με δύο αγαπημένους μου φίλους και τα παιδιά μας!
ΑΦιλιά δροσερά απογευματιάτικα!!!
Δημοσίευση σχολίου