Μικρές αποκριάτικες ιστορίες

Η κυρία Σοφία κοίταζε την πεισμωμένη Αντριάνα όλο απορία. Στο κρεββάτι ένα κιμωνό απλωμένο επιμελώς παρέα με ένα παράξενο καπέλο και όλα τα σχετικά να την κοιτάζουν κοροιδευτικά, γνωρίζοντας πως δεν μπορεί να τα αποφύγει. Και το ρολόι του τοίχου να χτυπά απειλητικά στ' αυτιά της.

"Τελευταία φορά που ντύνομαι, δεν μου αρέσει, δεν θέλω!"

''Έχει τόσα παιδιά της ηλικίας  σου να παίξεις και ξέρεις τα περισσότερα από αυτά! Μα τι σε έπιασε; Έλα και μας περιμένουν!"

"Δεν μου αρέσουν οι απόκριες!'' Αυτό!"   Ήταν η τελευταία φορά που ντύθηκε.

Ο Λοχαγός αποκαλύφθηκε. Η Εύα ετών εννιά μίλησε για τα  χάδια, τα ξεμοναχιάσματα, τις βραδιές που δεν άφηνε κάποια κορίτσια σε ησυχία όταν έβλεπαν ταινία από τον τοίχο που χώριζε την Λέσχη με το Θερινό σινεμά δίπλα. 

Σκάνδαλο ξέσπασε. Ο Λοχαγός πέρασε στρατοδικείο.
 Να ζει άραγε;

Ο πατέρας της Εύας ζήτησε μετάθεση για Αθήνα κι έφυγαν. Η Αντριάνα δεν ξαναείδε την Εύα από τότε. Πολλές φορές τη φέρνει στο μυαλό της, το ξανθό κοριτσάκι με τις μπούκλες και τα μπλε μάτια και αναρωτιέται που να είναι, πως να κυλά η ζωή της.

Ξεθωριασμένες φωτογραφίες στο άλμπουμ. Μια Γιαπωνεζούλα κι ένα Ξωτικό χαμογελούν αγκαλιασμένες σ'ένα αποκριάτικο πάρτι  ανάμεσα σε πολλά κομφετί, σερπαντίνες και  παιδιά που χορεύουν.

https://youtu.be/hbR8rq3tDCY