Tην προηγούμενη Κυριακή αν και ο καιρός δεν ήταν ο καλύτερος εξορμίσαμε στην περιοχή των Αγίων Αποστόλων, ένα από τα ομορφότερα σημεία της πόλης με πλούσια βλάστηση και θέα τον Αμβρακικό.Τα σημεία εγκατάλειψης φανερά... έντονοι οι απόηχοι από μια εποχή όπου λειτουργούσαν παιδικές κατασκηνώσεις και οι φωνές των παιδιών γέμιζαν όμορφα το τοπίο. Στα δεξιά μπαίνοντας στη περιοχή στέκει αγέρωχα το μισογκρεμισμένο ερείπιο της ομώνυμης εκκλησίας που προς μεγάλη μου λύπη...φέρει γκράφiτι...στο εσωτερικό...ο γιος μου με κοιτά ερωτηματικά...και θυμωμένα...και του απαντώ..."δυστυχώς...έχουν χάσει την αίσθηση του μέτρου και τον σεβασμό...σαν έφηβοι, τουλάχιστον,εμείς, δεν γράφαμε σε εκκλησίες..."
Η εξερεύνηση τελειωμό δεν είχε... και φεύγοντας είδαμε συντοπίτες μας με τις οικογένειες τους να χαζεύουν τους δικούς τους σε πίστα μοτοκρός φτιαγμένη προφανώς από τους ίδιους...Κερασάκι στη τούρτα ένας δεκάχρονος και ένας δεκαπεντάχρονος που οδηγούσαν λες και ήταν επαγγελματίες...



Εύχομαι ολόψυχα καλή ξεκούραση και ψυχική ανάταση μέρες που έρχονται...