"Το ταξίδι κ’ η εξομολόγηση στάθηκαν οι δυο μεγαλύτερες χαρές της ζωής μου. 

Να γυρίζεις τη γης, να βλέπεις -να βλέπεις και να µη χορταίνεις- καινούρια χώµατα και θάλασσες και ανθρώπους κι ιδέες και να τα βλέπεις όλα σα για πρώτη φορά, να τα βλέπεις όλα, σα για τελευταία φορά, µε µακρόσερτη µατιά, κι έπειτα να σφαλνάς τα βλέφαρα και να νοιώθεις τα πλούτη να κατασταλάζουν µέσα σου ήσυχα, τρικυµιστά, όπως θέλουν, ωσότου να τα περάσει από την ψιλή κρισάρα του ο καιρός, να κατασταλάξει το ξαθέρι απ’ όλες τις χαρές και τις πίκρες σου -τούτη η αλχηµεία της καρδιάς είναι, θαρρώ µια µεγάλη, αντάξια του ανθρώπου ηδονή… 

Το ιδανικό µου είναι οκτώ µήνες ταξίδι και τέσσερις µήνες µοναξιά"

Νίκος Καζαντζάκης, “Ταξιδεύοντας στην Ισπανία”