Υπάρχει η Συνάντηση. Κι αυτοί οι δύο, εξ αρχής, πέρασαν θαρρετά και με θέληση στη σπηλιά που άμα μπείς δεν μπορείς πια να κάνεις πίσω.
Κάτι σαν ζώνη του λυκόφωτος, σαν εμπειρία θανάτου, σε “νύχτα ασέληνο” αμαρτίας που αλέθει και εξαγιάζει.
Από κεί και πέρα, όλα τα απέξω, δεν θα είναι ποτέ πια όπως πριν.
Και να χωρίσουν, και να χαθούν, η μεταμόρφωση δεν θα χαθεί.
Και έτσι αποφασιστικά, επειδή το θέλεις, κι επειδή σου χαρίζεται, αρχίζεις να ερωτεύεσαι ανακαλύπτοντας την μοναδικότητα του άλλου.
Εκείνο που θα τον κάνει αναντικατάστατο.
Καμιά αναπλήρωση μετά, καμιά απώθηση, κανείς αμυντικός μηχανισμός δεν θα σε παρηγορήσει.
Κι ας παριστάνεις ότι τον ξεπέρασες, ιδίως τότε.

M. Βαμβουνάκη 
  Τα πράγματα που ζούν απ’ το χαμό


 

*******

The Bas Lexter Ensample - Light

*******

Arthur Lee - Everybody's Gotta Live

Persons appear to us according to the light we throw upon them from our own minds.

 Laura Ingalls Wilder, 

                                                                         author (1867-1957)

Tα απλά πράγματα είναι τα πιο ασυνήθιστα και μόνο οι σοφοί τα διακρίνουν

Ο Αλχημιστής

Όταν θέλεις να μάθεις κάτι, να βουτάς μέσα του 

Μπρίντα

Οι ονειροπόλοι δεν δαμάζονται

Άλεφ

Στην αγάπη δεν υπάρχει καλό και κακό, δεν υπάρχει δημιουργία και καταστροφή, υπάρχουν κινήσεις. Και η αγάπη αλλάζει τους κανόνες της φύσης

Ζαχίρ

Οι ιστορίες όλων των ανθρώπων αλληλοσυνδέονται

Ο Αλχημιστής

  

Το δεύτερο σύμπτωμα του θανάτου μας είναι οι βεβαιότητες μας

Το ημερολόγιο ενός μάγου

Οι σημαντικότερές εμπειρίες του ανθρώπου είναι αυτές που τον φέρνουν στα άκρα.

Μόνο έτσι μαθαίνουμε γιατι αυτό απαιτεί όλο μας το θάρρος

Έντεκα Λεπτά

Κάθε νότα αφήνει μέσα στο καθένα από μας μια ανάμνηση αλλά ολόκληρη η μελωδία λέει μια ιστορία

Άλεφ

Οι μεταμορφώσεις στη ζωή συμβαίνουν ακριβώς τις στιγμές κρίσης

Ο νικητής είναι μόνος

Ο πολεμιστής του φωτός επιμένει στη θέληση του, αλλά ξέρει να περιμένει την καλύτερη στιγμή

Το εγχειρίδιο του πολεμιστή του φωτός

Κατανοούμε τη ζωή και το σύμπαν μόνο όταν συναντάμε το Άλλο Κομμάτι μας

Μπρίντα

Τούτη τη στιγμή ο κόσμος δημιουργείται και καταστρέφεται.

Εκείνοι που γνώρισες θα εμφανιστούν ξανά, εκείνοι που άφησες να φύγουν θα επιστρέψουν.

Μην προδώσεις τις χάρες που σου έχουν δοθεί.

Κατανόησε τι σου συμβαίνει και θα μάθεις τι συμβαίνει σε όλο τον κόσμο

Άλεφ

       

    

 

Εύχομαι σε όλους Καλά Χριστούγεννα

και όμορφες γιορτές να έχετε

με αγάπη, υγεία, εσωτερική ηρεμία

με τα αγαπημένα σας άτομα

Mια διαφορετική καλημέρα...

*******

Ηidden Orchestra - Archipelago

Η  Hidden Orchestra κυκλοφόρησαν  1η  Οκτωβρίου το δεύτερο τους δίσκο "Αrchipelago" και ήταν αποκάλυψη...
Παίζουν ηλεκτρονική τζαζ με στοιχεία ποπ, ρέγκε, χιπ- χοπ  και ψυχεδελικής μουσικής.

 



Αποτελούν το "πνευματικό" παιδί του Joe Acheson και παλιότερα ήταν γνωστοί ως Joe Acheson Quartet.
Η βάση τους είναι το Εδιμβούργο. Ο πρώτος τους δίσκος  Night Walks κυκλοφόρησε το 2010, αξίζει να τον ακούσετε κι αυτόν...

 



H μαγική μπάντα αποτελείται απο τους :
Joe Acheson - μπάσο, samples, FX
Poppy Ackroyd - βιολί, πλήκτρα
Jamie Graham - ντραμς


Ο δίσκος περιέχει διαμάντια...ψάξτε τους, αξίζει τον κόπο.

Καλημέρα 

*******

Μαρία Κ.


Μια ιστορία για όσους γκρινιάζουν...
 

Το Πσκ που μας πέρασε ήμουν Θεσσαλονίκη, συνοδεύοντας δύο μαθητές μου σε ένα διαγωνισμό ( με δικά μας έξοδα, έτσι για να μην παρανοούμε...) και στον  ελεύθερο χρόνο που είχα είδα 2-3 αγαπημένους φίλους...
Καθισμένες σε ένα πανέμορφο, ζεστό μαγαζί στο Επταπύργιο με την Όλγα μιλάμε για τις ζωές μας, για κοινούς φίλους  (δεκαοκτώ χρόνια κρατά αυτή η κολώνια...) για τα περίεργα, παράξενα, τα άσχημα ,τα καλά και πως τα αντιμετωπίζουμε  και η κουβέντα μας πηγαίνει στη Μαρία...35 ετών τώρα.
Στα  19 της είχε το πρώτο χτύπημα λευχαιμίας, το αντιμετώπισε θαρραλέα με χημειοθεραπείες και τα σχετικά ...και πάντα με το χαμόγελο στα χείλη. Αθλήτρια σε ομάδες Α Εθνικής, δεν σταμάτησε να παίρνει μέρος σε αγώνες, να αθλείται, να ζει...
Στα  25 η λευχαιμία την ξαναθυμήθηκε και αυτή συνέχισε να το παλεύει όπως και τη πρώτη φορά χωρίς να αγκομαχήσει, να παραπονεθεί και να χαμογελά. 
Οι φίλοι της την επισκέπτονταν  στο νοσοκομείο  και το χιούμορ της πηγαίο, το ίδιο και η αισιοδοξία της. Όλοι απορούσαν με τη δύναμη που εξέπεμπε και τα λόγια της "είμαι καλά,  μην ανησυχείς, πες μου τώρα τα νέα σου...,σε λίγες μέρες θα βγω ", δίνοντας περισσότερο κουράγιο και αφήνοντας άφωνους γονείς και φίλους.
Συνέχισε να ασχολείται με τον αθλητισμό σε επίπεδο διαιτησίας πλέον ,η ζωή της  κυλούσε ομαλά και να την χαιρόταν ώσπου...
Στα  32 η λευχαιμία είπε να της ξαναχτυπήσει την πόρτα, έτσι για να υπάρχει το ανάλογο suspense...
Τρίτος γύρος χημειοθεραπείας επί μήνες, οι δικοί της φίλοι και συγγενείς σε κατάσταση ...εκτάκτου ανάγκης...η ίδια να χαμογελά, να κάνει χιούμορ, να δίνει κουράγιο αντί να παίρνει και να αφήνει τους πάντες - γιατρούς και μη - άφωνους  με το μεγαλείο ψυχής... 
Τον  Μάρτιο με Απρίλιο του 2012 η Μαρία ξεκίνησε να μη νοιώθει πρώτα το ένα πόδι ,ύστερα το άλλο και να μην μπορεί να κοντρολάρει βασικές φυσικές λειτουργίες από τη μέση και κάτω. Οι γιατροί της είπαν πως υπάρχει πιθανότητα ( 85% ) να μην ξαναπερπατήσει μια και οι χημειοθεραπείες είχαν κάνει τη ζημιά τους και μέρος της σπονδυλικής στήλης είχε γίνει θρύψαλα τα οποία είχαν σφηνωθεί στον νωτιαίο μυελό...και δεν έπαιρναν το ρίσκο να την εγχειρίσουν στη μέση παρά μόνο εάν η..κατάσταση έφτανε στο απροχώρητο αλλά και πάλι με μικρές πιθανότητες επιτυχίας.
Έτσι από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο  η Μαρία ήταν στο κρεββάτι, χωρίς να γκρινιάξει ούτε μία φορά ή ...ή... περιμένοντας να φτάσει στο "απροχώρητο" για να εγχειρισθεί.
''Πες μας τι παίρνεις ..." της έλεγαν οι φίλοι που πήγαιναν να τη δουν. Η Μαρία απτόητη!
Δεκέμβριος 2012, η Μαρία αναρρώνει σπίτι της πλέον, η εγχείρηση έγινε τον Οκτώβριο, νοιώθει ήδη το ένα της πόδι και σηκώθηκε προ ημερών με βοήθεια εννοείται, και πάει καλά.
Η Όλγα θα την έβλεπε μετά τη δική μας συνεύρεση και απλά της ζήτησα να της δώσει ένα μεγάλο φιλί στο μάγουλο από μένα...
Πάλεψε against all odds  και τα κατάφερε,  οι γιατροί δεν το πίστευαν...
Ήθελα απλά να μοιραστώ αυτήν τη ιστορία  μαζί σας  ( η οποία έχει "κουτσουρευτεί"  για ευνόητους λόγους ) και να ευχηθώ σε όλους και όλες να έχετε όμορφες γιορτές με τα άτομα που αγαπάτε, δίπλα σας, φίλους και οικογένεια και να είστε καλά .
Και να μην ξεχνάμε, η τέχνη του ζειν προϋποθέτει κάτι περισσότερο από το να παίρνουμε απλά ανάσες...




 

Το Καθαρότερο Πράγμα της Δημιουργίας

Δεν ξέρω, μα δεν έμεινε καθόλου σκοτάδι.

Ο Ήλιος χύθηκε μέσα μου από χίλιες πληγές.

Και τούτη τη λευκότητα που σε περιβάλλω

δε θα τη βρεις ούτε στις  Άλπεις,

γιατί αυτός  ο αγέρας στριφογυρνά

ως εκεί ψηλά και το  χιόνι λερώνεται.

Και στο λευκό τριαντάφυλλο βρίσκεις μια ιδέα σκόνης.

Το τέλειο θαύμα θα το βρεις

μοναχά μες στον άνθρωπο:

λευκές  εκτάσεις που ακτινοβολούν αληθινά

στο σύμπαν και υπερέχουν.

Το πιό καθαρό πράγμα λοιπόν της δημιουργίας

δεν είναι το λυκόφως, ούτε ο ουρανός

που καθρεφτίζεται μες στο ποτάμι,

ούτε ο  Ήλιος πάνω στης μηλιάς τ᾿ άνθη.

Είναι η   Α γ ά π η.

Νικηφόρος Βρεττάκος

*******

Βlur - Out of time

“In the sky, there is no distinction of east and west; people create distinctions out of their own minds and then believe them to be true.”

 Siddhārtha Gautama

*******

Beirut - Port of call

Σκόρπιες λέξεις
Πειραγμένες υποσχέσεις
Χρόνοι μοιρασμένοι
Χειμώνας βαρύς
Κυριακές των καφέδων
Της αναμονής
Της προσπέρασης
Της δικαίωσης
Χειμώνας της ασταμάτητης βροχής-
Του γκρίζου
Εδώ και όλες οι ενδιάμεσες αποχρώσεις
Του 'Ασπρου και Μαύρου
Εδώ κι εγώ-
Εδώ κι η τρέλλα
Η ζωή είναι όμορφη, παράξενη.  

     Δεκ 1997

*******

                                                                       ή

Καλημέρα...  :) :) :)



 

Kι αυτός ο στίχος!






Ήταν ένας στίχος που μου τρωγε το κεφάλι
κουφάλα λέξη
Σ’ ένιωθα να γλείφεις το κενό και να πονάω σαν έρημη γυναίκα που ζητά στοργή και βρίσκει χρήμα.
Κατάντια λέξη, ανύπαρκτη, ναι! δεν υπάρχει, κατάντια λέξη!
Ένας στρόβιλος υπόκωφος σε κάθε ζήση, ένας μικρός ύφαλος ζωής στο θάνατο που ζούμε
Κι εκεί, της μοίρας τα καμώματα, ίδια κλαψούρισμα σκυλιού καθώς ζητά τροφή, ή ελευθερία.
Με κοιτάζει. Ανήσυχα αλυχτά - με βλέπει κι εγώ δεν απαντώ ούτε με βλέμμα
Για να μην πω
Αυτό που είναι βγαλμένο και δεμένο μακριά από λέξεις -
Στυγερό στιλέτο βουτηγμένο σ’ αιμάτινη μελάνη και κρουστάλλους
Τα κρύσταλλα που σπάζουν μέσα έχουν μονάχη σιωπή κι αντρίκεια απελπισία
Γεννούν παραναλώματα γελοίων συνειρμών
Βρισιές καθηγητών εν μέσω τάξης, ακάνθινα στεφάνια της λαϊκής που τα φορώ στον όπιο και στο χασί του κάθε δρόμου,
Όταν αυτά εμφανίζονται σε μέρες δόξας. Δόξα και δοξασία, πείνα και δίψα…
Πεινώ,
το ρήμα κάποτε
Διψώ, κι αιμοσταγή μαχαίρια οι χαρές μου.
Ο στίχος, δυσορθόγραφος, φωνάζει:
ανασύρσου
αναστάτωσε
σκέβρωσε το κορμί μου σε παρακαλώ,
μ’ αλήθεια.

655      25 - 11- 2007

Eλένη Κονδύλη

 

*******

you

can't

erase

feelings   ( part 2 )
                                                                   


                                                                                

-Μπορούμε να σβήσουμε αυτό εκεί....όχι...δε μου αρέσει εκεί, θα το ζωγραφίσω  εδώ.

 Μαμααα; Nα σε ρωτήσω κάτι;

-Nαι ομορφιά μου, ότι θες.

-Σήμερα στο σχολείο μάθαμε το σου το κεφαλαίο και το σου το μικρό.

.................................................................................................................

-Έμαθα να γράφω και τη σβήστρα ( πλατύ χαμόγελο ) το βου όμως μας το έγραψε η κυρία γιατί δεν     γίνεται να κάνουμε δύο καινούργιες  φωνούλες μαζί είπε.

-Ναι...;

-Η Άννα θύμωσε που μου είπε μπράβο η κυρία και μου είπε πως θα με σβήσει με τη σβήστρα της.

-Καμμιά φορά τα παιδιά θυμώνουν και λένε πράγματα που δεν τα εννοούν..( Χαμογέλασα ) Και τι   απάντησες;

-Πως δεν γίνεται, σβήνει μόνο μολύβια...

-Καλά είπες...και;;;

-Θύμωσε περισσότερο και είπε πως αυτά που λέω είναι ψέματα! Η σβήστρα,  μπορεί να σβήσει   εικόνες από το μυαλό;

-( Κοιτώ όσο πιο ήρεμα μπορώ )  Όχι ψυχή μου...δε μπορεί.

-Δε θέλω να ξεχάσω και φοβάμαι........... μη ξεχάσω.......... κάποια μέρα.

-Έλα δω αγάπη μου...έλα να σε κάνω μια μεγάλη αγκαλιά  και να σου πω μια ιστορία... Δεν θα ξεχάσεις ποτέ  γιατί τα έχεις όλα εδώ μέσα, στη καρδιά σου

Σήμερα μ' έπιασε...
Άλλαξα θέση σε ότι μπορούσα μες το σπίτι. Ότι βάλει ο νους. Από μικροαντικείμενα, κάδρα...οτιδήποτε θα μου άρεσε σε διαφορετική θέση. Οτιδήποτε θα καθόταν όμορφα στο μάτι μου.
Λειτουργεί αφαιρετικά.
Ξεμπλοκάρει.
Ηρεμεί.
Σήμερα...μετά το δίωρο "η ώρα του παιδιού"...κάνοντας ανασκαφή ( στα συρτάρια τώρα, που έχουν "όλο μαγικάαα πράγματα" όπως λέει κι ο γιος μου, βλέπε ψάχνω κάτι μα δεν το βρίσκω όσο κι αν αναποδογυρίσω  το σπίτι )...ξέθαψα κάτι φωτό από ταξίδια ..., εισητήρια συναυλιών, την ταυτότητα μου, σουβενίρ και 2 cd από το χρονοντούλαπο με τον Rogrigo και την Gabriela.... ( aka Rod y Gab )
Kαι ξέχασα τι έψαχνα και το ότι μέχρι πριν λίγο ήθελα να ρίξω μία βόμβα στο σπίτι... όταν έβαλα τα cd να παίζουν. 



 Rodrigo Sanchez ( lead guitar ) - Gabriela Quintero( rythm guitar )
 
Παίζουν δύο -μόνο- κιθάρες  ακούγονται όμως λες και παίζουν είκοσι...αξιοσημείωτο δε,  παίζουν πολύ γρήγορα.
Mεξικανοί στην καταγωγή επειδή το έδαφος δεν ήταν πρόσφορο στη χώρα τους ταξίδεψαν στην Ευρώπη, ξεκινώντας από την Ιρλανδία και συγκεκριμένα το Δουβλίνο όπου εγκαταστάθηκαν.
Έπαιζαν σε πάμπ το πρώτο καιρό, σύντομα όμως απογειώθηκε η καριέρα τους, έφτασαν στο σημείο να δώσουν κοινή συναυλία με ένα από τα ινδάλματά τους, τον Αλ ντι Μέολα.
 
 Αlbums:

Foc (2001)
re-Foc (2002)
Rodrigo y Gabriela (2006)
11:11 (2009)
Live: Manchester and Dublin (2004)
Live Sesssion (2007)
Live in Japan (2008)

Live inFrrance (2011)
Area 52 (2012) 
 

 

Ξέχασα  να σας πω... πως πρωτοσυναντήθηκαν στην πόλη του Μεξικού παίζοντας στη thrash metal μπάντα "Tierra Ácida" και πως θεωρούν το κλασικό ροκ και χέβι μέταλ πολύ σημαντικά για αυτούς.
Πως???!!!
Αυτό σκεφτήκατε; Mην βιαστείτε να βγάλετε συμπέρασματα.
Ακούστε τους πρώτα. 

 

*******

http://www.antiepilogou.gr/