Είναι από τις  φορές που ξεχειλίζω
                  -όπως- 
ο αφρός στο χείλος του ποτηριού
που δεν μπορεί να κρατηθεί
και νοιώθω τόσο γεμάτη,
ακούγοντας τον ήχο της σιωπής μου
γιατί αυτά που είχα να πω
τα είπα με την ψυχή μου.

Και με δέχθηκα έτσι όπως ήμουν.
-Ατελής -                 -παρανοική-
-Αυτάρκης-     όπως το κερί,
που χρειάζεται μόνο φυτίλι και φωτιά.
Και ξεπήδησα από μέσα μου διπλή,
                                            πολλαπλή.

Και μέσα στην παράνοια μου
και στην παράνοια του κόσμου
αναρωτήθηκα καλή μου-
γιατί δεν μας καταλαβαίνουν...

Κι αν όλα αυτά σου θυμίζουν 
κάτι   -σε σένα τα αφιερώνω-
Κι αν όλα αυτά σε γεμίζουν
-ταπεινά σ'ευχαριστώ-
που στάθηκες δίπλα μου..