Mκρές καθημερινες Ιστορίες

11.00  βράδυ Τετάρτης

     Χτυπά το τηλέφωνο - φίλη ΚΑΛΗ- λιώμα από τη δουλειά,το άγχος και τις εσωτερικές αναζητήσεις/αναφλέξεις/ανησυχίες/αμφισβητήσεις - ζητά τη γνώμη μου .Το σκέφτηκε καλά;
Ναιιι...κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια.Όχι δεν ήμουν αυστηρή κακιά φράου,κάθε άλλο.
Της μίλησα για τα περίεργα,παράξενα- αυτός- αυτή-και-τα μυστήρια- της- φύσης- φαινόμενα,της υπενθύμισα ένα δύο κουλά που της έτυχαν τον τελευταίο καιρό (και έχω πάρει και την άδεια της  παρακαλώ για να χρησιμοποιήσω κατά πως μου κόβει το ρημάδι κάτι ευφάνταστους,απείρου κάλους διαλόγους από αυτά τα κουλ ά -που κατά τα άλλα , αν εξαιρέσεις την σοβαρότητα της βλακείας του άλλου,είναι μοναδικά αστεία) και κατά τις 11.30 βλέπω από την άλλη πλευρά της τηλεφωνικής γραμμής ένα ίχνος χαμόγελου που εξελίχθηκε σε αβίαστο γέλιο.
    Ναι καλά έκανε και με πήρε τηλέφωνο...
Αλλά γιατί τα λέω όλα αυτά;A ναι! 

11.00  μου τηλεφώνησε η Τ. για να μου πει:" Nten doulevi to kinito sou kardia mou , κοίτα το το ρημάδι καλέ,έχω βαρεθεί να σου τηλεφωνώ! 

Όντως.Αν και πολλές φορές δεν το ακούω ..χμ..
Έβγαλα μπαταρία,έλεγξα την sim,όλα εντάξει.Στο background ακούγονται  οι Magic Wands και εγώ να προσπαθώ να τοποθετήσω την μπαταρία στη θέση της μάταια...
"Τι έγινε ρε παιδιά;" Mήπως έφταιγε το Βlack Magic  ή το Space? Kαι μετά που άκουγα το  Βurn burn burn τι έπρεπε να γίνει;Άρχισα να γελάω στη σκέψη...
Τα καταφέρνω αλλά το...μπλοκάρω με λάθος pin!Έχω χαμόγελο θριαμβευτή  και βάζω τα γέλια!  
   Δεν βαριέσαι όποιος είναι να με βρει, θα με βρει!