Μεταξύ Απείρου και...



Μεταξύ Απείρου και Ιουνίου
Ή     Απείρου και Απείρου;
Φίλος,το φίλο μου θύμισε,
Και τον Ορτίσιο μαζί
Και πως τον ανακάλυψα

Μια μέρα τέτοιο καιρό πέρσι 
Που της μιλούσε
Για να την ανακαλύψει
Να την ταρακουνήσει
Να της πει "ξύπνα"  με
Τον δικό του Τρόπο
Περπατώντας Απαλά
Πάνω στ' όνομα της
Κάνοντας τη να γελάσει στο τέλος
Μια μικρή Αιωνιότητα...

Όχι.
Πάμε πάλι από την Αρχή

Κοίτα πως το Άπειρο κοιτά το Άπειρο
-Τρέχεις;
_Σαν τον άνεμο
-Πρόσεχε
_Ποιον; Eσένα;
-Και εμένα...
_Δεν σε φοβάμαι
 Γιατί βλέπω κομμάτια
μου μέσα σου


Κι όλο ερωτήσεις σου κάνει
Αφήνεις τις λέξεις να βγουν
Βγαίνουν 
Με δυσκολία
Αλλά τις αφήνεις
Μιλάς λιτά,αληθινά
Και στην Αρχή
Δεν σε πιστεύουν
Τα μάτια  που σε ακούν
Κάρβουνα αναμμένα
Σε ζυγίζουν
Σε τεμαχίζουν
Σε διχοτομούν
Περιμένουν


Κι εσύ συνεχίζεις
Κι αφήνεις τις λέξεις
Να πέφτουν 
Άλλες βαριές
Γιατί μερικές
Είναι ασήκωτες
Κι άλλες πάλι εύθυμες
Όπως η ιστορία που σου 
διηγήθηκε
εκείνη, με το διπλό νόημα


Κοίτα το Άπειρο πως κοιτά το Άπειρο
Και χάνεται το Ένα
Μέσα στο άλλο
Και χαμογελάς... 
                                                                                                     15/6/2011