Kάποτε έλεγες : "Βρήκα την ελευθερία μου".Κι εγώ γέλαγα,γέλαγα πολύ.Και καθόμασταν εσύ στη πολυθρόνα εγώ στο καναπέ εσύ στο καναπέ εγώ στη πολυθρόνα ή κι οι δύο στο καναπέ και μου έλεγες ιστορίες για μικρά πράσινα ανθρωπάκια για διάφορα περίεργα μέρη της γης για τη κοπέλα που σου έκλεψε τη καρδιά μια Κυριακή του Ιούνη - Κυριακή του Τυφλού -  και τη πείραζες ανελέητα- για την Έφη τον Κοσμά τον Στάθη τον οργανοφτιάχτη και τις φορές που πήγατε στους Εγκρεμνούς είτε κολυμπώντας είτε ανεβοκατεβαίνοντας το βουνό και προσπαθούσες να πείσεις και μένα εις μάτην τη Κρήτη που μ'έκανες να αγαπήσω μέσα από τις διηγήσεις σου.Θυμάμαι τις συναυλίες τις ταινίες τις διαφωνίες τα ευτράπελα τις εξορμήσεις το ότι είχες καταπιεί ολόκληρο το χάρτη της Αθήνας και δεν μπορούσα να το χωνέψω!!!  τα τσίπουρα που έβγαζε ο Σπύρος  και τους μουσικούς που έφερνε μαζί του ο Στάθης  το γάμο του Γιώργου ντάλα καλοκαίρι και μεις να τρέχουμε στις παραλίες για ντους καθ'ότι κομμένο το νερό στο σπίτι...
Και χθες που ήμουν στο διάδρομο ψάχνοντας κάτι στη βιβλιοθήκη,καθώς έβγαινε ο Α. από το μπάνιο και σήκωσε το βλέμμα του είχε αυτό το ζαβολιάρικο ύφος και πονηρό χαμόγελο που έπαιρνες όταν ήθελες να με πειράξεις - ξέρεις ποιο- που έμεινα εκεί.Κάγκελο.Στήλη άλατος.Για λίγο.Υπέρβαση χωροχρόνου σε δευτερόλεπτα και πάλι πίσω.
Ανέλπιστο  δώρο...


                                                                      Lhasa de Sela - De care a la pared