To ανίκητο θεριό κύκλους κάνει

Του ουράνιου τόξου 

Το χαμόγελο

Σε κοιτά

και

χάνεται

στον 

Λαβύρινθο της σκέψης

Το ανίκητο θεριό κύκλους κάνει

Παραμονεύει

και 

χάνεται

στα

Σοκάκια της Ψυχής

μα

Οι πόρτες κλειστές

Θυμώνει

Αστράφτει

Βροντάει

αλλά

δεν μπορεί να μπει

Το θεριό κύκλους κάνει

και 

χάνεται

Άπραγο

μέσα στην ομίχλη

που ξεκινά

σιγά σιγά

 τώρα που βραδιάζει