Γράφω στο σκοτάδι - κι όμως βλέπω καλύτερα από ποτέ.
Κρύο το δωμάτιο - ζεστή όμως η ανάσα,η ανάσα της ψυχής.
Η κάφτρα του τσιγάρου φωτίζει το τώρα.
Και μπροστά της περνούν χαρές και απογοητεύσεις.
Έχω συνηθίσει πια...
Όσα κι αν έρθουν,όσα κι αν φύγουν.
Πάλι εδώ θα είμαι.
Χαμογελώ...
Για το παιδί που υπάρχει μέσα μας.
Για τη τρελλα που κουβαλάμε όλοι μας.
Για τη δύναμη να κρατάμε ένα κομμάτι μας
Ανέπαφο  -   Ανθρώπινο.
Ότι κι αν σημαίνει αυτό.