μπρος σε μια κόλλα
Κοιτάς τις γραμμές
Πιάνουν κουβέντα
μαζί σου
Λέξεις ξεπηδούν
Αυθαίρετα άναρχα
Γίνονται σκέψεις
Το μυαλό έχει
πάρει φωτιά
Ξεδιπλώνονται
προθέσεις
κίνητρα
αποτελέσματα
Κοιτάς την ασπρίλα
της κόλλας που
προσπαθεί να πνίξει
τις γραμμές
Και νόμιζες πως
έχεις πάθει ανοσία...
Δεν είναι ανάγκη
να καταγράψεις
τίποτα πλέον
Η σιωπή μιλά καλύτερα
Κι εκμυστηρεύεται πολλά
4 σχόλια:
η σιώπη άλλοτε είναι σωτηρία
και άλλοτε θάνατος...
το χαρτί η μέση λύση και των δύο.
καλό απόγευμα.
πόσα χαρτιά τσαλακωμένα στα πόδια σου...
μπας και ακυρωθεί ότι καταγράφτηκε...
δεν ακυρώνεται ακόμα υπάρχει...
μόνο σιωπή μήπως και πάψει να υπάρχει
μήπως και ξεχαστεί...
σιωπή για να μη φοβηθεί και φύγει...
πανέμορφο...το ξέρεις ε;!
Συμφωνώ Dark13Sun...
Kι όταν αφουγκράζομαι τον ήχο της σιωπής (μου) μαθαίνω
Καλό βράδυ να έχεις
χμ...
δεν θα πω τίποτα άλλο
Σε ευχαριστώ...
Δημοσίευση σχολίου