Σάββατο 4 Αυγούστου 2012



Μεγάλη δυσθυμία
μπρος σε μια κόλλα
Κοιτάς τις γραμμές
Πιάνουν κουβέντα 
μαζί σου
Λέξεις ξεπηδούν
Αυθαίρετα άναρχα
Γίνονται σκέψεις
Το μυαλό έχει 
πάρει φωτιά
Ξεδιπλώνονται
προθέσεις
κίνητρα
αποτελέσματα
Κοιτάς την ασπρίλα
της κόλλας που
προσπαθεί να πνίξει 
τις γραμμές
Και νόμιζες πως
έχεις πάθει ανοσία...
Δεν είναι ανάγκη
να καταγράψεις
τίποτα πλέον
Η σιωπή μιλά καλύτερα
Κι εκμυστηρεύεται πολλά
 


 

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

η σιώπη άλλοτε είναι σωτηρία
και άλλοτε θάνατος...
το χαρτί η μέση λύση και των δύο.

καλό απόγευμα.

Ξωτικό της πόλης είπε...

πόσα χαρτιά τσαλακωμένα στα πόδια σου...
μπας και ακυρωθεί ότι καταγράφτηκε...
δεν ακυρώνεται ακόμα υπάρχει...
μόνο σιωπή μήπως και πάψει να υπάρχει
μήπως και ξεχαστεί...
σιωπή για να μη φοβηθεί και φύγει...
πανέμορφο...το ξέρεις ε;!

Eleftheria είπε...

Συμφωνώ Dark13Sun...
Kι όταν αφουγκράζομαι τον ήχο της σιωπής (μου) μαθαίνω
Καλό βράδυ να έχεις

Eleftheria είπε...

χμ...
δεν θα πω τίποτα άλλο
Σε ευχαριστώ...