Ο παφλασμός μπερδεύεται με τη μουσική κι εσύ αγναντεύεις τον ορίζοντα, τα λιγοστά σύννεφα που έχουν μαζευτεί στο βάθος του πίνακα που παίζουν ανέμελα.
Ανέμελα...
"Κοίτα εκείνο το σύννεφο, μοιάζει με λευκό άλογο".
"Ποιο; Που;"
"Εκεί που δείχνω".
"Μμ... ναι. Κι εκείνο παραδίπλα σα πεταλούδα πάνω σε χέρι!"
Κι αφήνεσαι εκεί πέρα, μακριά, για λίγο. Είναι τόσο όμορφα... Πόσα ηλιοβασιλέματα κι ανατολές έχουμε δει μαζί, με ρώτησες κάποτε. Και σου απάντησα πάρα πολλά .
Δεν θέλεις να μιλάς. Έρχονται στιγμές που τα λόγια είναι περιττά.
Τα χρώματα οργιάζουν στον ορίζοντα, αυθαδιάζουν, σε προκαλούν.
Τα παιδιά κολυμπούν με τη Δώρα και προσπαθούν να ακούσουν τον ήλιο να τσιτσιρίζει τη στιγμή που ακουμπά τον ορίζοντα και βυθίζεται στη θάλασσα, έτσι τους είχα πει κάποτε, και χαμογελώ..
Αφήνεις το αεράκι να σου χαϊδέψει το πρόσωπο.
Κι ακούγοντας τη σιωπή σου, αναρωτιέσαι πόση δύναμη κρύβεις
μέσα σου.
Υποσχέθηκες ...
Μα δεν ήσουν εδώ να δεις τον Α. να μαθαίνει κολύμπι χωρίς μπρατσάκι και να κάνει τρελές βουτιές.
Κι έχει ψηλώσει τόσο... Ο Κοσμάς και η Άννα μου λένε πως είναι σαν να βλέπουν εσένα μικρό, το περπάτημα, το στήσιμο. Αυτή η σπιρτάδα στα μάτια...
Το αεράκι δυναμώνει λες και καταλαβαίνει.
Και το βράδυ σε βρίσκει στη παραλία που αγάπησες κι αγαπήθηκες.
Κι αγναντεύεις την ατελείωτη ομορφιά της νύχτας και τα αστέρια που ξεπροβάλουν σιγά σιγά.
"Μαμάαα δεν θα ξαναβουτήξεις;" ''Είναι πανέμορφα, έλααα!"
"Έρχομαι αγάπη μου, έρχομαι να κυνηγήσω κάτι άφοβα ξωτικάκια που δεν λένε να βγουν έξω!"
3 σχόλια:
όμορφη εικόνα απ'το μέλλον (αν υπάρχει μέλλον)
Ο παφλασμός παντα πρώτα γίνεται Εντός και έπειτα στο τοπίο που ατενίΖουν τα μάτια που ΕΙΔΑΝ πολλά!...
Καλημέρες της Νοσταλγίας στην παραλία των Επιθυμιών του Παιδιού...
Ω ναι...
Όμορφο Σαββατοκύριακο να έχεις Κάκια μου :)
Δημοσίευση σχολίου