Κυριακή 23 Ιουνίου 2013































Όταν το φεγγάρι ανατέλλει
οι καμπάνες χάνονται
και εμφανίζονται
αδιαπέραστα μονοπάτια.
Όταν το φεγγάρι ανατέλλει
η θάλασσα σκεπάζει τη γη
κι η καρδιά νιώθει
σαν ένα νησί στην απεραντοσύνη.
Κανείς δεν τρώει πορτοκάλια
στην πανσέληνο.
Πρέπει μόνο

κρύα πράσινα φρούτα.
Όταν το φεγγάρι ανατέλλει
με εκατό ίδια πρόσωπα
τα ασημένια νομίσματα
κλαίνε στην τσέπη


  ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ
Ποιητική Απόδοση : Λευτέρης Παπαδόπουλος










υγ
οι φωτο είναι από τις παλιές καλές εποχές που η φωτογραφική μου ζούσε και βασίλευε







6 σχόλια:

fool είπε...

Όταν το φεγγάρι ανατέλλει
με εκατό ίδια πρόσωπα
τα ασημένια νομίσματα
κλαίνε στην τσέπη


άάάάάάάοοουυυυτςςς

Ανώνυμος είπε...

ωραίες φωτό και πολύ καλή επιλογη κειμένου για την περίπτωση να σαι καλά

agriomeli είπε...

Εκεινες λοιπον τις στιγμες
ειναι που θελω να πιασω κουβεντα μαζι του.
Το παγωμενο φως του θα με κανει
να πιστεψω ο'τι κι αν μου πει...
Ενας παραμυθας ειναι το ολογιομο φεγγαρι...

Καλησπερουδακια ,καλη μου lefti

Eleftheria είπε...

Ακριβώς έτσι fool μου...
Την καλησπέρα μου :)

Eleftheria είπε...

Σε ευχαριστώ Παναγιώτη, όμορφο απόγευμα να έχεις

Eleftheria είπε...

Αν ψιθυρίσεις θα σε ακούσει
Αν τραγουδίσεις μαγικούς σκοπούς θα σου μιλήσει με τον δικό του τρόπο...
Φιλιά πολλά agriomeli μου :)