Αγαπημένο...

 
  Sitting at a small cafe
  you and me facing each other
  once upon a sunny,full of sentiments time
  seems so far away tonight.

  It was a peaceful evening,a small eternity.                        

Έχει τύχει ποτέ τη στιγμή που μιλάτε ,να οπτικοποιούνται σε τραγούδια λέξεις η φράσεις που λέτε,στην οθόνη του μυαλού σας?( χε χε χε...)
Χθες μιλώντας με τη Σ. πίνοντας καφεδάκι όξω και απολαμβάνοντας όμορφο καιρό,είπα σε κάποια στιγμή :"δεν είναι απαραίτητα έτσι" και στο μυαλό  μου ήρθε αμέσως το "It ain't necessarily so".
Τι το ήθελα???Aπό τη μια κουβέντιαζα κι από την άλλη έψαχνα ποιά version μου αρέσει περισσότερο.
Γιατί υπάρχουν πολλές...και καταστάλαξα σε τέσσερις (!!!),χωρίς βέβαια να μπορώ να διαλέξω ποιά μου αρέσει περισσότερο ( δύσκολο...ανάλογα  το mood and scenes... ).Όπως έλεγα ανέκαθεν...different strokes for different folks...κοινώς σε μια πρώτη μετάφραση : περί ορέξεως κολοκυθόπιτα !Oπότε σας στέλνω μια μουσική καλημέρα και κρατήστε όποια θέλετε...

Hindi Zahra - Imik Si Mik

Lyrics and translation from Tachelhit :

imik si mik - Little by little
Afuss h'u fuss - Hand in hand
Wink d'winu ira n'ftu - Yours in mine, and we will go
Lih t'sfa tassa inu - When my faith is clear
Lih sfann iwalninu - When my eyes are clear
Lih toumzt afussinu - When you take my hand
Aghal awiyi dik - Just take me with you

Lyrics :

Imik si mik
Afuss h'u fuss
Wink d'winu ira n'ftu

Imik si mik
Afuss h'u fuss
Wink d'winu ira n'ftu

I will take the train
Leave the sun for the rain
And come downtown town town
And come downtown town town

I will spend money and time
Loose friends and cry
More than a motherless child
I will come downtown to you now now now
Downtown to you now now now

Imik si mik
Afuss h'u fuss
Wink d'winu ira n'ftu

Imik si mik
Afuss h'u fuss
Lih t'sfa tassa inu
Lih sfann iwalninu
Lih toumzt afussinu
Aghal awiyi dik

Imik si mik
Afuss h'u fuss
Wink d'winu ira n'ftu

Imik si mik
Afuss h'u fuss
Wink d'winu ira n'ftu

I will take the train
Leave the sun for the rain
And come downtown town town
And come downtown town town

I will spend money and time
Loose friends and cry
More than a motherless child
I will come downtown to you now now now
Downtown to you now now now

So baby won't you please open the door
And let me in until we can forget all
Just you and me
Forever downtown in the city
My love, my dear, my sweet baby
I need to see, to feel, to breath
Your touch, your kiss, your smile, your lips
I need to see, I need to see you know
I will leave the sun for the rain
I will leave the sun for the rain
I will leave the sun for the rain
And come downtown town town to you now
Downtown town town to you now

Μετά από φιλική παρότρυνση ιδού και η μετάφραση της  σημερινής ανάρτησης.



Υπάρχουν σημάδια,στοιχεία,νοήματα και θαυμαστά πράγματα εκεί έξω για όλους κάθε μέρα ,για να ανακαλύψουν περισσότερα για τον εαυτό τους,τους ανθρώπους γύρω τους και για τα μέρη που περιπλανώνται.
Εάν δώσουμε σημασία,προσοχή και διατηρήσουμε την "σύνδεση" μας,την καρδιά και το μυαλό μας ανοικτά,μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε πως 'εχουμε άμεση και απεριόριστη βοήθεια από ένα  Σύμπαν  συγχρονισμένο με όλα αυτά που αληθινά χρειαζόμαστε.

Xθες ανοίγοντας ένα βιβλίο αγαπημένο,έπεσε ένα χαρτάκι με το παρακάτω παράθεμα.
Δεν θυμάμαι από που το είχα αντιγράψει ( συγχωρήστε με...),αλλά μου αρέσει εξίσου
το ίδιο όπως και τότε που το είχα πρωτοβρεί.



There are signs, clues, meanings and wonders out there for everyone to discover everyday about themselves, the people around them and the places they wander to. If we pay attention and keep our connections, hearts and minds open, we can realize we have immediate and infinite help from a Universe in sync with everything we truly need.

  

Ξύλινα καράβια

Ο σταυρός που χώνεται στη γη
Η ολοκλήρωση που ποτέ
δεν πλησιάζουμε.
Η σαπίλα που στάζει.
Η ανάσα που κόβεται
από τη μπόχα της.
Μπερδεμένα μυλά.
Βρώμικες μικρές ψυχές.
Γυάλινα μάτια.
Εγωιστικές  φωνές.
   




Ξύλινα καράβια
Ξύλινες καρδιές.
Που κάποτε μάτωσαν.
Όπως ο σταυρός που πληγώνει το χώμα.
Η δύναμη που ξεπήδησε
μέσα από τη μπόχα,τη σαπίλα
την απέχθεια για τους 
Μικρούς Φαύλους Ανθρώπους.
                                                                          

                                                                        

                                               

                                                 
                                                 
                                              

                                              

                                                 

                                                                                                    

τι είναι η κυβέρνηση - YouTube

τι είναι η κυβέρνηση - YouTube 



.........
      ......... 

Παλαιό Ηράκλειο,Λυκόβρυση,Πλάκα,Μοναστηράκι,Ζωγράφου,Χαλάνδρι,Βάρκιζα,Κερατσίνι και πάλι στη βάση Π. Ηράκλειο...
Κάθε περιοχή και μια ιστορία,κάθε ιστορία πολλών χρωμάτων και αρωμάτων...

Ήλιος,αγαπημένοι φίλοι,μουσικές,γέλιο,φιλικές μαζώξεις,καλή διάθεση, πολύ χιούμορ και ωραίο κρασί....

Έτσι απλά και όμορφα κύλησε αυτή η εβδομάδα...

"Όταν γελάς κινδυνεύεις να περάσεις για χαζός"
"Όταν κλαις κινδυνεύεις να περάσεις για συναισθηματικός"
"Όταν ανοίγεσαι στον άλλο κινδυνεύεις να μπλεχτείς"
"Όταν εκδηλώνεις τα συναισθήματά σου κινδυνεύεις να δείξεις τον πραγματικό σου εαυτό"
"Όταν εκθέτεις τις ιδέες και τα όνειρά σου μπροστά στους άλλους κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς αφελής"
"Όταν αγαπάς κινδυνεύεις να μην στο ανταποδώσουν"
"Όταν ζεις κινδυνεύεις να πεθάνεις"
"Όταν ελπίζεις κινδυνεύεις ν'απογοητευτείς κι όταν δοκιμάζεις κινδυνεύεις ν'αποτύχεις"

Ναι, αλλά πρέπει να ρισκάρεις γιατί ο μεγαλύτερος κίνδυνος στη ζωή είναι να μη ρισκάρεις τίποτε.
Ο άνθρωπος που δε ρισκάρει τίποτε, δεν κάνει τίποτε, δεν είναι τίποτε και δε γίνεται τίποτε. Μπορεί να αποφεύγει τον πόνο και τη λύπη όμως δε μπορεί να μάθει και να νιώσει και ν'αλλάξει και ν'αναπτυχθεί και να αγαπήσει και να ζήσει. Δεμένος με τις βεβαιότητες του, είναι ένας σκλάβος. Έχει παραιτηθεί από την ελευθερία του. Μόνο ο ανθρωπος που ρισκάρει είναι πραγματικά ελεύθερος.

                                                                                                                                                               

-Λεο Μπουσκάλια-

Έτσι απλά...


Άλλη μια μέρα κύλησε... Με ανατροπές ( απ' όλα έχει ο μπαχτσές και στη μικρή και άδολη επαρχία...) αλλά όσο χάλια κι αν ήταν η μέρα δύο πράγματα αποτυπώθηκαν στο μυαλό μου για πάντα.Αφήνω απ' έξω τα άσχημα - είναι "εσωτερικής καύσης" - και προτιμώ τα όμορφα και παρείστικα ,την αλήθεια και  το καθαρό βλέμμα στη κουβέντα, πίνοντας ουζάκι ( Βαρβαγιάννη παρακαλώ μπλε ,το πράσινο ειναι καλύτερο  αλλά δεν είχε...) με τη Δ στην  "Τρελλή  Γαρίδα" aka ''Στου  Ζώη" ( έτσι είναι εις τας εξοχας boys 'n' girls ,:"Πάμε στου Τάδε( το μαγαζί)¨" παίζει  πολύ περισσότερο από το όνομα του μαγαζιού ) απολαμβάνοντας  τον ήλιο που έλαμπε και χαλαρώνοντας .Είπαμε πολλά.Αναπολήσαμε,γελάσαμε...Γλυκές στιγμές που μύριζαν λουλούδια αλλά και δυόσμο και βασιλικό  και καννέλα...Μπερδεύτηκε κανείς;       

Aυτό είπα κι εγώ...

Το δεύτερο  ήταν να ακούω τον γιο μου να τραγουδάει !!! στο κρεββάτι !!!  του,αφού τον είχα καληνυχτίσει και είχα επιστρέψει στο καθιστικό...Το ζωντόβολο προσπαθούσε να τραγουδήσει τραγούδια που άκουγα σήμερα ! (  τα  οποία έχει ακούσει  πολλάκις...).
Και  η αναποδιά :  η βιντεοκάμερα να αρνείται να ανοίξει ( όσα ταξίδια κι αν της υποσχέθηκα ) και δεν άνοιξε...,η φωτογραφική  να μην λειτουργεί ( όσες ευχές κι αν της έδωσα...),οπότε αρκέστηκα να ακούω  τον τζιτζιφρίγκο , ακουμπισμένη στη βιβλιοθήκη του διαδρόμου,χωρίς να με "μυριστεί".
Kαι συγκινήθηκα,έτσι απλά...

Smokey Bandits The rooster - YouTube

Smokey Bandits The rooster - YouTube      




  KAΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!


( το τραγούδι,αν και παλιό σχετικά,επιλογή του υιού...)

 

Να ονειρεύεσαι, μου 'λεγε ένας φίλος που μ'αγαπούσε και με ήξερε καλά. Τα όνειρα, συνήθως, προδίνουν. Παραπλανούν. Καμιά φορά και σκοτώνουν. Ομως, δε γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι. Δεν έχει νόημα. Δεν έχει ουσία. Να ονειρεύεσαι! Κοίτα μόνο να έχεις σταμπάρει την έξοδο κινδύνου από τα όνειρα σου. Τότε σώζεσαι.Και ποια είναι η έξοδος κινδύνου; Τίποτε δεν είναι στη ζωή το
παν! Εχει και παρακάτω, έχει και άλλο. Προχώρα, λοιπόν, ξεκόλλα!
Αυτή είναι η έξοδος κινδύνου! Οταν ένας άνθρωπος έχει ενδώσει εντελώς στο πάθος του, είναι μάταιο να προσπαθείς να του αλλάξεις τακτική. Είναι όπως ακριβώς ο τζόγος. Οσο χάνεις, τόσο κολλάς. Εχει μια περίεργη γλύκα η αυτοκαταστροφή. Ανήκει στα σκληρά ναρκωτικά. Αν εθιστείς, μάλλον τελείωσες. Εκτός αν πετύχεις στις καλές του το Θεό. Συμβαίνει. Εγώ τα είχα βρει μια  χαρά με τη ζωή. Γίναμε κολλητάρια και τα περνούσαμε περίφημα. Πήγαινα ως εκεί που μ'έπαιρνε. Για να χαίρομαι. Κι αν είχα κέφι, προχωρούσα ως εκεί που δε μ'έπαιρνε. Για να μαθαίνω.

                                                                          

   Αλκυόνη Παπαδάκη  "Βαρκάρισσα της χίμαιρας"

(Mαμά αλεπού και το αλεπουδάκι της)                                     

Ο Μικρός ήταν πολύ κακόκεφος.
Κλείστηκε στο δωμάτιο
κι άρχιζε να στριφογυρίζει
κι όλα τα πράγματα ν΄ αναποδογυρίζει.
Τις ζωγραφιές από τον τοίχο ξεκολλούσε
Κι όλα τα παιχνίδια του χαλούσε.

«Θεέ μου!» είπε η Μαμά «τι έχεις πάθει;»

«είμαι ένα ανάποδος
και γκρινιάρης μικρός
και κανείς δε μ΄αγαπάει» είπε ο μικρός.

«Μικρέ μου» είπε η Μαμά « όπως και να ΄σαι,
εγώ πάντα θα σ΄αγαπώ».

« κι αν ήμουνα αρκούδος, πάλι θα με φρόντιζες
και θα μ΄ αγαπούσες;» ρώτησε ο Μικρός.

«Φυσικά» είπε η Μαμά.
«Εγώ θα σ΄ αγαπώ ό, τι κι αν γίνει»

«Αν όμως γινόμουν πράσινο έντομο,
πάλι θα μ΄αγαπούσες,
πάλι θα με αγκάλιαζες και θα με φιλούσες;»

«Φυσικά» είπε η Μαμά.
«Εγώ θα σ΄ αγαπώ ό, τι κι αν γίνει»

«Ό, τι κι αν γίνει;» είπε ο Μικρός και χαμογέλασε.
«Κι αν ήμουνα κροκόδειλος;»

«Θα σε αγκάλιαζα και θα σε αγαπούσα
και τη νύχτα θα σου τραγουδούσα»
είπε η Μαμά.

« Χαλάει ποτέ η αγάπη;»
ρώτησε ο Μικρός.
«Λυγίζει άραγε ποτέ και σπάει;
Κι αν ναι, μπορείς άραγε να
την κολλήσεις,
να τη φτιάξεις και να τη χτίσεις; »

«Α, δεν ξέρω» είπε η Μαμά « το μόνο που ξέρω
είναι ότι θα σ΄ αγαπώ για πάντα».

«Κι όταν πεθάνουμε και χαθούμε,
θα μ΄αγαπάς ακόμη;» είπε ο Μικρός.
«Θα υπάρχει ακόμα η αγάπη;»

Η Μαμά πήρε στην αγκαλιά της
τον Μικρό και κοίταξαν μαζί
από το παράθυρο τον ουρανό.
Το φεγγαράκι έφεγγε ψηλά
και τ΄αστεράκια ήταν φωτεινά.
«Κοίτα, Μικρέ, τ΄αστεράκια
πώς λάμπουνε στον ουρανό.
Ξέρεις πως πολλά απ΄αυτά
έχουν πεθάνει εδώ και χρόνια πια;»

«Τα βλέπεις όμως πώς φωτίζουν ακόμα στον ουρανό;
Η αγάπη είναι σαν τ΄ αστέρια: ποτέ δεν πεθαίνει
και πάντα φωτίζει».

 

Θα σ'αγαπώ ό'τι κι αν γίνει

                                                                                                        

                                                                                                            DEBI  GLIORI 

Δεν υπάρχει χρόνος

Μόνο μνήμη και τώρα.

Ήρθες πάλι σαν τη μουσική

σαν τη σιωπή σε

πλήθος πιωμένο.

Εδώ και καιρό είχες φύγει -

μα δεν έφυγες-

 

 

 

Η νύχτα τρυπά τα κόκκαλα.
Το ποτό φωνάζει:
δεν είμαι η Λίθη.
Με ακούς άραγε;
Βγάζω άλλο δέρμα - Πάλι;
Kαι ο τόπος;           - Άγνωστος.

Ο χρόνος ;              - Αέναος.

                              - Απροσδιόριστος

                              - Αιώνιος

I remember the sky, the shivering cold, 
The stars in your hands, the dust on the wall,
The earth and the moon, your hand in my hand,
Everything was blue, yes the truth was bent,

We sung along, sweet oblivion,                                                                                                    

Your whispers would travel to my sun
Can you remember? Will I forget?
The river was yellow. The truth was bent,
I’ve grown very cold, it’s time to bury her
Cynicism is a very lonely virtue



the Seeker -  2L8

Twin arteries...

                      flow
with the pulse... 

                         

of one mighty heart...

αφιερωμένο στον "Αρχηγό  Της  Εκδρομής"...

Σκοπό δεν είχες - δεν ήθελες λέει.

Ταξίδι άρχισες - έτσι έλεγες,

μα πηγαιμό δεν είχες.

Την Ιθάκη σου έψαχνες δειλά 

μέσα στην καθημερινότητα,

τους φίλους,

τους γονείς.

Μα η ψυχή σου δεν μπορούσε να πάρει ανάσα.

Περπατούσες σκεφτικά λες και κουβάλαγες

το παράπονο όλου του κόσμου στις πλάτες σου.

Συμμετείχες στα πάντα μα πάντα ήσουν αλλού.

 Οι κύκλοι κάτω από τα μάτια μόνιμοι.

Προσπαθείς να εξοφλήσεις το χρέος στη ζωή,

για μια ζωή που δεν διάλεξες .

Χαμογελάς από υποχρέωση και   

κλαις κρυφά - από ανάγκη.   

Κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη  

και δεν σε αναγνωρίζεις στιγμές. 

Γελάς πικρά,μελαγχολικά... 

 Ζεις σε ένα μικρόκοσμο  το ίδιο ουσιαστικό

όσο και ανούσιο.  

Τη μέρα σου φτιάχνεις με μια ζεστή χειρονομία

και την σκορπάς με μια σου λέξη. 

Και συνεχίζεις και επιμένεις μόνο που 

μερικές φορές τα βήματα σου,

δεν σε πηγαίνουν πουθενά.  

Δεν αναρωτιέσαι πλέον τόσο πολύ -

δεν αναπολείς.

Κάνει κακό να πεθαίνεις με χίλιους τρόπους

βράδυ και πρωί.