Έτσι απλά...


Άλλη μια μέρα κύλησε... Με ανατροπές ( απ' όλα έχει ο μπαχτσές και στη μικρή και άδολη επαρχία...) αλλά όσο χάλια κι αν ήταν η μέρα δύο πράγματα αποτυπώθηκαν στο μυαλό μου για πάντα.Αφήνω απ' έξω τα άσχημα - είναι "εσωτερικής καύσης" - και προτιμώ τα όμορφα και παρείστικα ,την αλήθεια και  το καθαρό βλέμμα στη κουβέντα, πίνοντας ουζάκι ( Βαρβαγιάννη παρακαλώ μπλε ,το πράσινο ειναι καλύτερο  αλλά δεν είχε...) με τη Δ στην  "Τρελλή  Γαρίδα" aka ''Στου  Ζώη" ( έτσι είναι εις τας εξοχας boys 'n' girls ,:"Πάμε στου Τάδε( το μαγαζί)¨" παίζει  πολύ περισσότερο από το όνομα του μαγαζιού ) απολαμβάνοντας  τον ήλιο που έλαμπε και χαλαρώνοντας .Είπαμε πολλά.Αναπολήσαμε,γελάσαμε...Γλυκές στιγμές που μύριζαν λουλούδια αλλά και δυόσμο και βασιλικό  και καννέλα...Μπερδεύτηκε κανείς;       

Aυτό είπα κι εγώ...

Το δεύτερο  ήταν να ακούω τον γιο μου να τραγουδάει !!! στο κρεββάτι !!!  του,αφού τον είχα καληνυχτίσει και είχα επιστρέψει στο καθιστικό...Το ζωντόβολο προσπαθούσε να τραγουδήσει τραγούδια που άκουγα σήμερα ! (  τα  οποία έχει ακούσει  πολλάκις...).
Και  η αναποδιά :  η βιντεοκάμερα να αρνείται να ανοίξει ( όσα ταξίδια κι αν της υποσχέθηκα ) και δεν άνοιξε...,η φωτογραφική  να μην λειτουργεί ( όσες ευχές κι αν της έδωσα...),οπότε αρκέστηκα να ακούω  τον τζιτζιφρίγκο , ακουμπισμένη στη βιβλιοθήκη του διαδρόμου,χωρίς να με "μυριστεί".
Kαι συγκινήθηκα,έτσι απλά...