Τρίτη 24 Απριλίου 2012

  

Ξύλινα καράβια
Ο σταυρός που χώνεται στη γη
Η ολοκλήρωση που ποτέ
δεν πλησιάζουμε.
Η σαπίλα που στάζει.
Η ανάσα που κόβεται
από τη μπόχα της.
Μπερδεμένα μυλά.
Βρώμικες μικρές ψυχές.
Γυάλινα μάτια.
Εγωιστικές  φωνές.
   




Ξύλινα καράβια
Ξύλινες καρδιές.
Που κάποτε μάτωσαν.
Όπως ο σταυρός που πληγώνει το χώμα.
Η δύναμη που ξεπήδησε
μέσα από τη μπόχα,τη σαπίλα
την απέχθεια για τους 
Μικρούς Φαύλους Ανθρώπους.
                                                                          
                                                                        
                                               
                                                 
                                                 
                                              
                                              
                                                 
                                                                                                    

Δεν υπάρχουν σχόλια: